yatdığının ferqinde deyildi. Üstünü anasının örtdüyünü anladı, olanlar yene yadına düşmüşdü. Olanları Azada deseydi pis olacaqdı hemde niye dememisen axşamdan beri deye esebleşer.
Türkana danışıb ondan meslehet alacaqdı. Bu an anası yemek yemesi üçün Ömürü sesleyir. Qapını açaraq: Oyanmısan qızım, gel yemek ye bu gün düz-emelli heç ne yememisen. Yaxşı ana, gelirem. Anası gedir.
Ö: Türkanla sabah danışaram deyib qalxıb içeri keçir.
.....................................................................................
Artıq her kes yığışmağa başlamışdı. Arzu gil, Hevva, Hikmet gil hamı orda idi. Türkan ve Ülvi hele gelmemişdi.
Türkan sade bir don geyinib, sade makyaj etmişdi. Gözelliyi olduqca celbedici idi. Parfümünü de sıxıb evden çıxır. Emisigilin qapısında idi ki, Ülvide gelmişdi. Qapıda qarşılaşıb salamlaşdılar. Türkan Ülvini görüb heyecanlanmışdı. İşe bax ki, Ülvide de heyecan yaranmışdı, çoxdan beri tanıdığı Türkan bu gün sanki bir başqa deymişdi gözüne. İçeri girib Ülvi Azad gilin, Türkan ise anası gilin yanına keçmişdi. Bütün gece baxışlar toqquşmuşdu. Azad ise fikirli idi nedense. Deyesen, buna sebeb bütün gün Ömürün sesini eşitmemesi idi. Onu fikirlerden nenesi Hevvanın sesi oyadır.
H: Oğlum, Azad.
A: Beli, Hevva sultan.
H: Ne düşünürsen, atan bir yaş da qocaldı, her il ömürden gedir, evlen qoy Talehde oğul nevesi görsün.
A:Gülümsünerek: Onunda vaxtı var. Az qalıb darıxmayın.
H: Hele bura gel görüm, kimise tapmısan?
A: Gülerek: yox nene ele-bele dedim, inşallah qısa zamanda olar.
Artıq gece 12 idi. Hamı dağılıb getmişdi. Azadsa yatağında uzanıb Ömürün şekillerine baxırdı. Heqiqeten darıxmışdı onun üçün. Mesaj yazmış cavab gelmediyi üçün zeng etmemişdi, yatar deye qıymamışdı.
...................................................................
Gecenin qaranlığı öz yerini Güneşe teslim etmişdi. Ömür oyanmış ancaq yatağından qalxmamışdı. Gece çox gec yuxuya getmişdi. Azaddan mesaj gelse de açmamışdı. Özü de anlamadığı şekilde qaçırdı ondan. Bu

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>