neynirsen neyse olub?
A: Ne bilim Paşa emi biraz sıxıntılıyam uzaqlaşmaq istedim.
Paşa kişi bir azca dolu, saçları ağ, üzünde nur olan sakit bir kisi idi. Ne qeder tek dağ evinde yaşasa da dünya görmüş biri idi. Azad her zaman onunla derdleşmeyi severdi. Azadın balacalığından dağ evlerinde qarovul işleyerdi.
P: Yaxşı elemisen, keç otur, men de gelirem. Biraz derdleşek, derdlerimizi unudaq.
Azad keçib oturur, Paşa kişi de içki ve bardaqları götürüb gelir. Azad ilk bardağı başına çekib gözünü sert şekilde bardağa dikir. Bardağı elinde sıxıb Paşa kişiye üzünü dönür.
A: Paşa emi sevgi axmaqlıdır he? “Sevgi?” deye pıçıldayır. Sevirdimi Azad?!
Axı... axı men ona heç toxunmamışam nece sevgi ola biler bu? Azad öz-özüne sessiz danışsada Paşa kişi eşitmişdi Azadın sözlerini.
P:Azad, sevgi her zaman toxunuşla yaranmaz unutma.-bunu deyib oda içkiden bir balaca içir, başını aşağı salır.
A:Emi sevmisen heç, illerdir teksen, uşaqlığımdan beri seni tek görmüşem. Eslinde ağıllısını sen etmisen sevgi zülmden başqa bir şey deyil, yaxşıki sevmemisen.
P:Oğlum sevgiye düşmeyen çetin tapılar.
A:Nece yeni, sevmisen sende, Bes niye aileli deyilsen?
P:Aramıza amansız ölüm girmeseydi belke de xoşbextler sırasında olardım.
A:Danış emi, belke öz derdimi unutdum. Nece olub danış. İndiyecen heçne dememisen.
P:Oğul cavanlıqda Sona adlı bir qızı sevmişdim, üzüne bele baxmağa qıymırdım. O qeder sevmişdim ki, ailesinin defelerle yox demesine reğmen keçmedim sevgimden, başqa oğlana adaxladılar. Ancaq Sona da sevirdi meni oğlanla evlenmek istemirdi. Amma atası dinlememiş vermişdi başqasına. Sonra Sona artiq onu sevirem menden uzaq dur demişdi, ilk inanmasamda sonradan xoşbext olsun deye el çekmişdim. Bir zaman sonra ölüm xeberini eşitdim. Qış olduğu üçün gece hamamda özünü isladıb gecenin soyoğunda hamıdan xebersiz oturmuş, donaraq ölmüşdü. Sonradan öyrendim ki, meni öldürmekle tehdit edib razı salıblar Sonanı. Ona göre menden ayrılıb. Özümü öldürmeyi düşündüm ölümünü öyrendiyim anda.

<< 1 2 [3] 4 5 >>