BÖLÜM.6
Xoşbextliyin itirilmiş ünvanı.
Qelbim yaman kövrelib,
Yaman doluxsunmuşam.
Yadıma yene de sen,
Sen düşmüsen bu axşam.
Gelib qulaq asasan,
Neçe derdim, acım var.
Eh, indi bilsen sene
Nece ehtiyacim var.
Öküz men sensiz qala bilmirem.
Azad şok halda Ömürü dinleyirdi, ama bir terefdende bu sözleri eşitmek Azadın üzüne xoş tebessüm qondarmışdı. Ömür sözünü bitirdikden sonra susub Azadın danışmağını gözleyirdi. Azad celd sifetine ciddi ifade getirir.
A:Anan seni verir o oğlana? Razıdırsa qarşı çıxacan ona.
Ömür biraz meyus olsada sonra gözlerini silib tebessüm edir: sen anamı tanımırsan . Danışdım, istemediyimi dedim o da zorlamadı.
Artıq Azadda rahat nefes alır: Onsuz zorlasaydı qaçırardım.
Ömür duruxur bir an: Azad, men esla qaçmaram.
Azad qaşlarını çatır: Sebeb?
Ö:Men her zaman evimizden ağ gelinlikde anamın duasıyla el adetiyle çıxmağın xeyalını qurmuşam.
Azad gülümsünr: Çixacaqsan ömür çiçeyim sene söz verirem.
P:Azad oğul çayınsoyudu, yene yatdın.
A:Yox gelirem.
Ömür duruxur. Türkanın dediyine göre Azad eve getmemişdi. Seher tezden harada ola bilerdi. Qaşlarını düyünleyerek: Hardasan ki?
A:Dağ evinde qalmışam.
Ömür birazda gerilir:Çağıran kimdir? Sakit bir o qederde esebi terzde soruşmuşdu.
A:Alt dodağın dişleyerek gülümsünür:Qısqanc sevgilim meni qısqandı?
Ömür qızarmışdı, teeccüble: ne? sevgilim?
A:He deyilsen?
Ömür susur utanmışdı. Söhbeti deyişmek isteyirdi.
Ö:Demedin axı çağıran kimdi.
A:Helede üzünde tebessüm var idi: Paşa emidir. Bizim bağ evinin qaroulu. Atam qeder sevib hörmet etdiyim biri.
Ömür rahatlamışdı. Belece danışıb sağollaşmışdılar. Beli artıq sevgili idiler.
Geleceyin hazırladığı oyunlardan xebersiz.
Azad üstünü deyişib metbexe keçir. Paşa kişi ile nahar edib birazda söhbetleşirler. Yemek bittikden sonra sağollaşıb şehere qayıdır.
.............................................
..................................................
Humay qalxıb Azadın otağına baş çekir yatağa toxunulmamışdı. Belli idi

[1] 2 3 ... 5 >>