Seni Kimler Aldı..
Yazar: Nazlı Qafarlı..
Pralog...

"Bu bir sevgi hekayesi deyildi.. O, menden intiqam alırdı, menim ise ondan başqa gedecek yerim qalmamışdı.. Çox acı idi eslinde.. Bir vaxtlar adını duymaĝa bele döze bilmediyim adam indi heyatımın merkezi olmuşdu.."

Qezeble sıxılmış yumruĝunu divara endirdi.. Alnını divara söykeyib derin bir nefes aldı. Sakitleşmeli idi..
-Yox.. Men bunu etmeyecem..
Deye baĝırdı.. Arxaya baxmadan qapıya doĝru yöneldi..
-Eyer onunla evlenmesen sene südümü halal etmerem..
Eşitdiyi sesle sanki bir el onu tutub saxladı.. Başını önüne eydi.. Bilmirdi anası niye evlilik mövzusunda bu qeder israr edirdi.. Sakitleşmek üçün özüne bir neçe deqiqe zaman ayırdı.. Geri çevrilib anasına yaxınlaşdı.. Qarşısında diz çöküb ellerini tuttu..
-Ana.. Niye bu qeder israr edirsen.. Men o qızı tanımıram.. Belke çox çirkindir?.. Belke sevdiyi biri var?.. Niye mehz o..
Bu sual günlerdir beynini meşĝul edirdi..
-Senin qismetin o qızdır.. Emin ol ki o eyer Meleyin qızıdırsa heç vaxt çirkin ola bilmez... Menim gelinim o olacaq.. Bunu qebul etsen yaxşı olar.. Bilirsen ki, bu güne qeder senden heç bir şey istemedim.. Meni rüsvay etme, artıq qızın ailesine xeber göndermişem... Sabah axşam qıza elçi gedeceyik...
Qadın sözlerini etiraz qebul etmeyen bir tonda söylemişdi.. Genc adam ne söyleye bilerdi ki.. Anası onu en zeif yerinden vurmuşdu.. Başını müsbet menada yelledi, qezeb qelbinde o qeder çox hakim olmuşdu ki, o qızı eline keçirse boĝaraq öldürerdi.. Evlilik heyatını kiçik xanım üçün cehenneme çevirecekdi..
Ayaĝa qalxdı qapıya doĝru yöneldi.. Qapının önünde bir anlıq ayaq saxladı çevrilib anasının üzüne baxmadan.
-Amma menden onu seveceyimi gözleme..
Dedi. Ve qapının çırpıb otaqdan çıxdı...

SENİ KİMLER ALDI...Yazar: NAZLI QAFARLI