olmusan.
Ömürün duyduqları qelbinin tez-tez atmasına bes etmişdi. Ömürle danışa-danışa maşını idare edirdi. Bir an yene gözü qaralmışdı. Maşını o an saxladı. İdare ede bilmeyecekdi. Maşını yeni saxlamışdı ki süretini tenzimleye bilmeyen bir maşın arxadan Azadın maşınına çırpıldı. Azadsa huşunu artıq itirmişdi.
Ö:Azad! Yaxşısan. Azad!
O ne ses idi? Azad qorxuram. Azad!
Azaddan ses gelmeyende deli olmuşdu. Qeza olmuşdu. Azad özünde deyildi.
Telefonu söndürüb Türkana yığır.
Türkan xoş tebessümle telefonu açır: Ömür canım.
Ömür ağlayaraq: Türkan! Türkan! Azad.
Ömürün ağladığını eşiden Türkan özünü itirir: Ne olub Ömür, Azada ne olub?
Ö:Türkan, A...Azad qeza keçirdi. emine zeng et tapsın Azadı. Mene xeber edin qorxuram. Özünde deyil Azad.
Türkan telaşla: Yaxşı Ömür sakit ol atam evde deyirem indi maraqlanar. Azad yaxşı olacaq qorxma.
..........................
Azad bir neçe deqiqe sonra gözünü açdı maşındakı qeza yasdığı qorumuşdu onu ancaq özünü heç yaxşı hiss etmirdi. Başı durmadan fırlanırdı. İlk defe idi ki, bele olurdu. Özünü toparlaya bilmemiş yene huşunu itirmişdi...

BÖLÜM SONU

XOŞBEXTLİYİN İTİRİLMİŞ ÜNVANI...Yazar: Nuray

<< 1 2 3 [4]