Ìstanbulun sert küleyi saçları ile oynayırdı.. Bu şeher ondan sevgisini, ailesini almışdı.. Belkede Ömerin xeyaneti o
canını bu qeder acıtmazdı.. Eyer uĝruna ailesini terk etmeseydi..
Hara getdiyini, niye getdiyini bilmeden Kilyos sahili boyunca addımlayırdı.. Anasının ölümünden sonra ikinci defe idi bu qeder derin bir acı hiss edirdi..
Qolunda sabitlemiş barmaqlarla olduĝu yerde dayandı.. Ilk önce baxışları qolunu sıxan barmaqlara, sonra ise barmaqların sahibine doĝru çevrildi.. Boş gözleri onun üzünde dolaşdı.. Bir şeyler söyleyirdi amma o eşidecek halda deyildi ki.. Derin bir nefes aldı. Özünü toplamaq üçün bir neçe deqiqeye ehtiyyac duyurdu .
-Selma ne olub sene?...
Eşitdiyi ses çox uzaqlardan gelirdi sanki.. Udĝundu..
-Heç .
Deye pıçıldadı..
Çetin idi haqlı çıxdın demek.. Mirsat tam iki ay õnce onu xeberdar etmişdi.. Õmere çox güvenmesin deye.. Amma o atası daxil kimseni dinlememişdi ki.. Dodaqlarını saran istehzalı tebessüme mane ola bilmedi.. Ìçinde olduĝu veziyyet olduqca alçaldıcı idi..
-Sen heç yaxşı deyilsen.. Gel seni evinize aparım..
Eve mi?.. Olmazdı.. O eve getmek hetta yanından bele keçmek istemirdi.. Başı ile "Yox" deye işare etdi.
Getmek isteyirdi.. Evine ailesine.. Amma gedecek bir yeri qalmamışdı..
Gözlerine çõken qaranlıqla müvazinetini saxlaya bilmedi.. Yere yıxılmadan önce Mirsat onu tutmuşdu.. Sonrasını ise xatırlamırdı.
Gözlerin açdıĝında heç tanımadıĝı bir evde, yad bir yataqda idi.. Ixtiyarsız eli üzerini örten çarşafa getti.. Bütün paltarları öz yerinde idi.. Qapının açılması ile yataĝın içinde oturub teccüb dolu gözlerle qarşısındakı adama baxdı..
-Men bura nece gelmişem..
Eslinde yersiz bir sual idi.. Bunu bilsede soruşacaq başqa bir şey tapa bilmirdi..
-Men getirdim.. Ìsteyirsen Ömere zeng edim..
Eşitdiyi ad medesini bulandırmışdı..
-Yox..
Dedi qetiyyetle.. Ömeri bir daha heyatının her hansı bir nöqtesinde görmek istemirdi..
Mirsat yataĝın kenarına oturub baxışlarını ellerinde sabitledi..
-Ne olduĝunu

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>