deyilem Ayaz..
Adam ayaĝa qalxdı. Kimseye açıqlama vermeye mecbur deyildi.. Ofisin böyük penceresine yaxınlaşıb uzaqdan görünen denizi izledi..
-Menden kim olaraq hesab soruşursan ki, sen?. Sene heyatımda söz söylemek haqqını verdiyimi düşünmürem..
Dedi soyuq ses tonu ile.. Aynur ise esebinden deli olmuşdu sanki.. Qezeble ona yaxınlaşıb qolundan tutdu..
-Menimle oyun oynama.. Eylenib atdıĝın fahişelerden deyilem men..
Deye baĝırdı.. Onun bu hereketi Ayaz'ı deli etmişdi.. Geri çevrilib onun qolundan tuttu..
-Amma onlar kimi davranırsan..
Qadın gözlerinden axan bir damla yaşa mane ola bilmedi.
-Seni sevdiyimi bilirsen..
Deye pıçıldadı qadın, Ayaz bezmişdi bu sevgi sözlerinden..
-Sende menim seni sevmediyimi bilirsen..
Onun heyatında heç bir qadın üçün yer yox idi..
Qadın artıq dodaqları arasından qaçan hıcqırıqlara mane ola bilmirdi..
-Men her şeye razıyam Ayaz.. Sadece yanımda ol..
Bir qadının göz yaşları onun eseblerine toxunan tek şey idi. Acizliyin işaresi idi göz yaşı. Ve o aciz insanları sevmirdi.. Qolundan tuttuĝu qadını özüne doĝru çekdi..
-Bir daha esla qarşımda aĝlama..
Deye pıçıldadı ve onun dodaqlarını öz esaretine aldı.. Amma bu öpüş sadece bir an davam etdi.. Beyninde yaranan bir fikirle özünü geri çekdi..
Bu dodaqlar onun dodaqlarının şirin dadını vermirdi.. Keçib masanın arxasında oturdu..
-Çıx otaĝımdan..
Dedi.. Aynur qezebi ile onu mehv etmek isteyirdi. Amma qapının açılması bu isteyini qelbinde qoymuşdu..
Resul içeri daxil olduĝunda Aynur qezeble otaqdan çıxmışdı..

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Pencerenin önünde qoyulmuş divanda oturub dizlerini qarnına doĝru yıĝmışdı.. Qehve rengi gözleri gecenin zülmetinde sabirlenerke. beyninde qarmaşıq fikirler hakim idi..
Seher yemeyinde Ayaz'ın bacısı Miray ve atası Fikret beyle tanış olmuşdu.. Sonra Miray ona evi gezdirib eşyaların yerini göstermişdi. Qardaşının eksine Miray çox sevimli ve istiqanlı idi.. Bu xasiyyetinde anasına çekmişdi sanki.. Zerife xanım da ona bir ana nevazişi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>