dodaqları Selma'nın dodaqlarını serbest buraxdıĝında gözleri qolları arasında ona dumanlı baxışlarla baxan qadının qehve rengi gözlerinde sabitlendi. Amma onun üçün bu deqiqe bu otaqdan, bu yataqdan, bu qadından daha ehemiyyetli heç ne yox idi.. Eline aldıĝı telefonu divara doĝru tulladı.. Ve tekrar onun dodaqlarını öz esaretine aldı.. Bu öpüş qadının aĝlını başından alırdı.. Ìstemeden oda qarşılıq verirdi.. Boynuna doĝru enen dodaqlar bedeninin heyecanla titremesine sebeb olurdu..
Ne idi bu ?.. Ehtiras!?.. Belkede bu sadece bir ehtiras idi.. Amma düşüne bilmirdi artıq.. Bu adam ondan düşünmek qabiliyetini almışdı. Ona nifret etmek isteyirdi.. Çünki qelbinde ona qarşı sebebini bele bilmediyi derin bir qezeb vardı..
-Meni mehv ede bilmeyeceksen..
Qulaqlarına dolan pıçıltı ile gözlerini açdı... Mehv etmek mi? Onu mu?.. Göresen bu deqiqe kim kimi mehv edirdi.. Selma mı Ayaz'ı... Ayaz'mı Selma'nı..
Qadın dodaqlarını saran istehzalı tebessüme mane ola bilmedi..
-Sizi mehv etmeyi düşünmemişdim.. Amma xatırlatdıĝınız üçün teşekkür edirem.. Bundan sonra mehv etmeyi düşünerem..
Bedeni onun sözlerini dinlemezken bu cümleni nece qurmuşdu?.. Hemde Ayaz Selimov'a qarşı.. Özü bele öz sözlerine teccüblenmişdi..
Genc adamın gözleri xanımının gözlerine qovuşduĝunda dodaqlarında kibirli bir tebessüm vardı. Her keçen gün anasının haqlı olduĝunu düşünmeye başlayırdı.. Selma eynile onun kimi idi..
Gürurlu, dik baş.. Qorxusunu esla göstermezdi..
-Gün keçdikce bu oyun daha çox xoşuma gelmeye başlayır.. Tek başına savaşmaĝın heç maraĝı yox idi..
Dedi istehzalı bir ses tonu ile. Selma'nın ona meydan oxuması qelbinde ona qarşı xüsusi maraq oyadırdı..
-Savaşı siz başlatdınız.
Eşitdiyi ses az evvel yaşananların verdiyi heyecanın tesiri ile titreyirdi.. Amma güclü bir şeyler vardı..
Bu qadın bedenini ona teslim edirdi, amma gürurunu esla..
-O gürurunu mehv edecem..
Dedi, sesi olduqca sert tonda çıxmışdı.. Qadın ise gözlerini onun gözlerinden ayırmadan..
-Erine teslim

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>