yanında dayanmış adama doĝru çevirdi.. Bedenine toxunan el qelbinde qeribe bir sızlama yaratmışdı..
O bu adamı seve bilerdi, belkede sevmeye çalısa bilerdi. Amma indi.. Onu bir fahişe ile eyni gören adamı sevmek mi?.. Esla!..
Qolunu onun elinden ayırıb pillekenleri qalxmaĝa başladı..
Ayaz ise ondan uzaqlaşan qadının arxasınca baxırdı.. Niye qelbi bu qeder acıyırdı axı.. Neticede bu sadece bir oyun idi... Ve Selma'nın meĝlubiyyeti sonrasında o öz evvelki heyatına geri dönecekdi..
Salona daxil oldu, Zerife xanım pencerenin önünde dayanıb onların gelişini gözleyirdi.. Ìçeri daxil olan qadını gördüyünde qelbini derin bir sevinc sardı.. Ona doĝru yönelib..
-Selma qızım meni çox qorxutdun.
Dedi, Selma'nı qolları arasına alıb saçlarını sıĝalladı..
-Men yaxşıyam xala, sizi qorxutmaq istemezdim..
Deye pıçıldadı.. Sesi o qeder yorĝun idi ki..On gün yatsa ancaq özüne gelerdi... Onu saran qollarda ana nevazişi vardı.. Belkede onun bu evdeki tek şansı bu qadın idi..
Zerife xanım, Selma'dan ayrılıb onun elinden tuttu..
-Gel qızım senin dincelmeye ehtiyacın var .
Dediyinde içeri daxil olan oĝlunu görmüşdü.. Ayaz'ın üzündeki ifadeden yuxusuz ve yorĝun olduĝu aydın oxunurdu..
Ayaz heç bir şey söylemeden otaĝına doĝru yöneldi. Qapını baĝlayıb penceyini çıxardı.. Çox yorulmuşdu.. Keçirdiyi srtes ve qorxunu unuda bilmirdi. Niye Selma üçün bu qeder narahat olmuşdu ki?.. Neticede zamanı geldiyinde bu oyun bitecekdi.
Düşünmeyecekdi artıq.. Penceyini kreslonun üzerine atıb yataĝa uzandı.. Yuxuya ehtiyacı vardı. Kiçik yastıĝı qolları arasına alıb üzünü yastıga gömdü..
Aman Tanrım bu qoxu. Onun idi.. Her şeyine Selma'nın varlıĝı hakim olmuşdu..
Qapını açan qadın ani bir teredüdün ardından otaĝa daxil oldu. Ayaz'ın yatmış olduĝunu düşündü.. Yorulmuşdu.. Amma bu adamla eyni yataqda olmaq istemirdi.. Yataĝın qarşısında qoyulmuş kresloya baxdı.. Eyilib onun penceyini götürdü, yataĝın kenarına qoyub özünü kresloya buraxdı.. Qolunu kreslonun qolları üzerine, başını ise

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>