çevirdi...
Ìlyas geleceyin mühendislerinden biri idi, oda Melek kimi hem oxuyur hem işleyirdi.. Meleyin işlediyi kiçik kafe Ìlyasın işlediyi emalatxananın tam qarşısında idi.. Her gün eyni yolu gedirdiler, genc qız hem exlaqlı terbiyeli, nezaketi ve çalışqan idi, demek olar ki, bütün gözel xüsusiyyetleri özünde toplamışdı..
-Melek..
Dedi derin bir nefes aldı, bu gün bu iş bitmeli idi. Genc qadın sual dolu baxışlarla qarşısındakı adama baxırdı..
-Melek.. Günlerce sene ne sõyleyeceyimi düşündüm.. Sözlerimi ezberledim.. Amma indi, sen bele qarşımda dayandıĝında men her şeyi unuduram..
Ìlyasın sözlerinden heç bir şey anlaya bilmirdi.. O, axı ne demek isteyirdi bele,.. O qeder yad idi ki, ikili münasibetlere.. Onun heyatında Zerife'den başqa insan olmamışdı..
-Melek.. Men.. Sene vurulmuşam..
Dedi titreyen sesiyle.. Qadın bir an ne eşitdiyini anlamadı, dodaqlarını acı dolu bir tebessüm sardı.. Bu adamı tanıdıĝı günden onun çalıqanlıĝına, ezmine heyran olmuşdu. Amma eşq, sevgi.. Yox o Ìlyasa aşiq deyildi..
-Ìlyas... Men..
Dedi amma genc adam onu susturdu.. Onun elini tutan adam..
-Heç bir şey söylemeyine ehtiyyac yoxdur Melek.. Men sadece bil istedim, sensiz nefes almaĝın nece cetin olduĝunu.. Sen bir gün gelmek istesen, men her zaman seni gözleyecem..
Demişdi..
Donmuş halda ondan uzaqlaşan adamın arxasınca baxırdı, Ĩlyasın sözleri qulaqlarında tekrarlanırdı.. Belkede çıxış yolu bu idi.. Zerife Fikrete aşiq idi, onun hessas qelbini qıra bilmezdi.. Qerar artıq qelbinde verilmişdi. Ìlyas la evlenecekdi..
Gözlerini yumub esen soyuq küleyi ciyerlerine çekdi.. Heyatının en doĝru qerarını vermişdi.. Beli bir vaxtlar Ìlyas'ı öz- özüne verdiyi ceza olaraq görmüşdü.. Amma indi..
Dünyaya defelerle gelseydi yenede Ìlyas'ı seçerdi..
Arxada eşitdiyi ayaq sesleri ile irkilmişdi.. Bu onun ayaq sesleri deyildi.. Qorxu hissi bütün bedenine hakim olumuş, titreyirdi.. Geri çevrilmeye qorxurdu.. Qaranlıq hava insanı vahimeye salırdı...
Ani bir hereketle geri çevrildi..

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>