Gördüyü üzle donub qaldı..
-Fikret..
Deye pıçıldadı.. Fikret ona yaxınlaşıb tam qarşısında dayandı..
-Menem Melek..
Eşitdiyi sesde ferqli bir şey vardı.. Eslinde onunla yan-yana olmaq istemirdi.. Bir vaxtlar onu sevdiyini düşünende utanc duyur, özünü hem erine hem de en yaxın dostuna xeyanet edirmiş kimi hiss edirdi..
-Qorxutdun meni..
Deyerken gözlerini onun üzünden ayırdı.. Fikret onun yanında oturub baxışlarını gecenin zülmetine doĝru çevirdi..
-Sen qorxusuz qadınsan Melek.. Seni qorxudacaĝım aĝlımdan keçmezdi..
Melek onun niye bura geldiyini anlamırdı, ve bu eseblerine toxunurdu..
-Zerife niye gelmeyib..
Deye soruşdu.. Fikret dodaqlarında acı dolu bir tebessümla ona baxdı..
-Niye her zaman Zerifeni aramıza salırsan?..
Qadın dondu bir an.. Bu deyildi gözlediyi cavab..
Melek Zerifenin Fikrete aşiq olduĝunu bildiyinde Ìlyasla evlenmek qerarı almışdı. Onlar evlendikden sonra Zerife ile Fikretde evlenmişdi.. Bu evliliyin sebebkarı Melek özü olmuşdu..
-Başa düşmedim..
Adam başını buladı.. Gözlerini onun gözlerinde sabitleyib..
-Ne dediyimi bilirsen Melek.. Sene aşiq olduĝumu.. Seni heç vaxt unutmadıĝımı..
Dedi amma davam ede bilmedi.. Sert şekilde ayaĝa qalxan qadın ondan bir addım uzaqlaşdı..
-Bunu bilmirem, bilmekde istemirem.. Bax..
Deyerken barmaĝındakı üzüyü gösterdi...
-Men evliyem.. Sende evlisen.. Uşaqlarımız var artıq.. Men erime aşiq oldum.. Sevmek deyilen şeyi senden öyrendiyimi düşünürdüm. Amma esl sevginin emekle qazanılacaĝını erim öyretdi mene.. Men xoşbext oldum.. Çünki Ìlyasın sevgisini özüme nefes bildim..
Gözlerinden axan bir damla yaşa mane ola bilmedi.. Ìlyası sevirdi.. Qarşısındakı adamın sözleri onun eseblerini pozurdu..
-Bunlar.. Axı menim günahım deyildi.. Meni Zerife ile evlenmeye mecbur buraxan sen idin..
Eşitdiyi sesde qezeb vardı..
-Sene iki dene dünya gözeli övlad verdi.. Ìllerce seni sevdi.. Qiymetini bilsen xoşbext olarsan..
Fikret yene başını buladı..
-Men Zerifeden şikayetci deyilem Melek, o çox

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>