birde o vardı..
Salona daxil olduĝunda donub qaldı gördüyü menzerenin heqiqet olduĝuna inanmadı.. Ayaz onlarla birlikde masa arxasında oturmuşdu.. Bu möcüze idi.. Evlendiyi gunden en az 4 hefte keçmişdi ve o, bu menzereni ilk defe idi ki, görürdü..
-Orda niye dayanmısan qızım..
Zerife xanımın sesi ile masa arxasında oturanların baxışları ona doĝru çevrilmişdi.. Özünü toplayıb masaya yaxınlaşdı..
-Sabahınız xeyir..
Deyib öz yerinde, Ayaz'ın yanındakı stulda oturdu.. Amma helede özüne gele bilmemişdi..
Masa arxasında sessizlik hakim idi. Selma donmuş halda ellerini izleyirdi, Yanında oturmuş adamın gerçek olduĝuna inanmaĝa çalışırdı.. Ayaz ise baxışlarını önündeki boşqabda sabitlemişdi.. Düşünürdü.. Yanındakı qadın idi aĝlındakı..
-Ayaz..
Bacısının sesi ile fikir dünyasından ayrıldı..
-Buyur..
Dedi soyuq bir ses tonu ile..
Selma' nın anladıĝı bir şey vardı.. Eri sadece ona qarşı soyuq deyildi..
-Bilirsen de sabah menim ad günümdür..
Genc adam dodaqlarını saran istehzalı tebessüme mane ola bilmedi.
-Hele qocalmamışam Mira. .
Deyerken önündeki fincanı eline alıb dodaqlarına yaxınlaşdırdı..
Selma'nın ona baxdıĝını hiss etsede ona baxmaq istemirdi..
-Biz anamla.. Şey düşündük.. Şey..
Miray sözlerini tamamlaya bilmedi. Heyecanlanmışdı, qardaşının bu fikre nece reaksiya vereceyini texmin ede bilmirdi..
-Ne düşünmüsüz?..
Qardaşının sualı ile donub qalmışdı...
-Kiçik bir merasim.. Bütün aile dostlarının, yaxın iş adamlarının devetli olduĝu bir balo.. Xeyriye meqsedli bir balo..
Ayaz'ın sualına Zerife xanım cavab vermişdi.. Ayaz bilirdi ki, anası boş eylence meclislerine pul xerclemeyi sevmirdi.. Onun yerine uşaq evlerine, imkansız şexslere yardım etmeyi üstün tuturdu..
Amma anasının ne düşündüyünü anlamışdı..Başını buladı..
Bu qadının meqsedi Ayaz ve Selma'nı yaxınlaşdırmaq idi..
-Eee bundan mene ne?.. Efruz xanımla danışın merasimi teşkil etsin..
Dedi soyuq bir terzde..
-Senin sadece orda olmaĝını isteyirem..
Mirayın sesinde isti bir şeyler

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>