gözlerimi yumdum.Yeqin ki,indi o atamdan nese deyecekdi,çünki yalnız atam onun ses tonunu bu qeder heyecanlı ede bilirdi.
J:Ne olub,ana?
A:Atan sabah bura gelir,hem de birdefelik!
Başıma qaynar su tökmüşdüler ele bil.Yüksek sesle danışmağa başladım.
J:Bunun gözel xeber olduğunu hardan çıxardın?O menim atam deyil.Mene ondan behs etme!
Ellerim ese-ese desteyi asdım.Hikke ile gözümden axan yaşı elimin tersi ile sert şekilde sildim.Ona göre ağlamayacağıma dair özüme uşaq iken söz vermişdim.Niye bura gelirdi?Bu onun hansı yalanı idi?Birden bayaqki yüksek ses tonum ve şexsi aile meselesini berkden dediyim üçün utandım.Neticede men evde deyildim.
J:Bağışlayın,özüme hakim ola bilmedim.
Ş:Esebden insanın gözüne heç ne görünmür,heç ne!
Deyesen,o da esebi biri idi ve esebi olanda bütün evi başına yıxırdı.
Her şey üstüme gelirdi.Daha eseblerime hakim ola bilmirdim.Ellerimle üzümü qapayıb sakit sesle ağlamağa başladım.Ağlamağa nifret edirdim.Bu acizlik idi,lakin esebleşende göz yaşlarımı saxlamaq mümkün deyildi.Birden maşım dayandı.Ellerimle üzümü silib pulu şofere uzatdım.Bir deqiqe men hele çatmamışdım.
J:Niye dayandınız?
Ş:Sakitleşin,sonra gederik.
Bu ne demek idi?
J:Zehmet olmasa,davam edin.
Sesim hemişe olduğumdan da ciddi çıxmışdı.
Ş:Esebi olanda istemeden sevdiyimiz adamların qelbini qırırıq.
O da çox ciddi tonda danışırdı.Hem de heç mene baxmadan.Gözünü qarşıdakı yoldan çekmirdi.Biz hemin binanın yanında dayanmışdıq.
J:Men..eve telesirem.
Daha heç ne demedi ve maşını işe saldı.Yüksek süret neticesinde maşın üç deqiqeye artıq menzilimin qarşısında idi.Çantalarımı götürerek üzümü yeniden ona çevirdim. O mene baxmaq istemirdi.
J:Sabah saat sekkize on deqiqe qalmış zehmet olmasa.
Ş:Şirkete melumat verin,sabah növbede men deyilem.
J:E-e,yaxşı.
Menzilime doğru ireliedikce hiss edirdim ki,daha da gerilirem.Anamla kobud danışdığıma göre peşman idim.Onun bele uşaq kimi reftarı meni özümden çıxarırdı.Yaşadığımız bütün çetinlikler meni yetkin qadın

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>