olası leçer de ele atamın tayı idi..Öz hislerinin esiri olan yöndemsiz axmaqlar!Mene çox maraqlıdır,o niye geri qayıdırdı?Sevgilisi daha ona maraqlı gelmemişdi?Sekkiz il sonra bu heves bitmişdi?Ne axmaqcasına!Menim uşaqlığımın en gözel çağlarını mehv edibler,oğurlayıblar esl cinayetkar onlardır!
Yüngül meh perdeleri terpetdikce men de bu öldürücü sükuta qarışırdım.Atamın geri dönmesi meni sarsmışdı.Gözlemirdim.Birde getdiyi vaxtları xatırlayırdım:qadınlar öz aralarında anamın derdine pıçıldaşaraq gülür,yaxşı "arvad" ola bilmediyi üçün onu qınayır,sinif yoldaşlarım menle digerleri arasında ferq qoyur,dayım ve emilerim öz ailelerini unudaraq yalnız bizle maraqlanırdı.Anam onun getmesi ile ruhen ölmüşdü,getmişdi atamla.Her gün onu gözleyerek yaşamışdır,bu güne kimi..Bezen onu seslemek üçün onların yataq otağına gedende anamı atamın uzandığı terefde görürdüm.Eynen deli olmuş insalar kimi örtüyü sığallayır ve özü-özüne danışırdı.Sonradan bu depresiyanı aradan qaldırmaq üçün o psixoloq yanında xeyli müalice aldı..Belke de onun yaraları sağaldı ve ya sağalacaq,amma men bu olanları heç vaxt unutmuyacaqdım.Onun gedişi mende ele bir inamsızlıq,ele bir soyuqluq,ele bir qezeb fırtınası oyatmışdır ki,mence,heç kes o seddi keçe bilmezdi.. Buralardan getmek lazım idi.Amma nece?He!Fransaya qazanılmış tecrübe adı altında istirahet biletim ile!Niye axı bu meseleye öteri yanaşmışdım?!Menim üçün buralardan uzaqlaşmağın daha yaxşı yolu ola bilmezdi.Bir il..bu bir ilde belke anam atamın esl üzünü bir daha görer ve men de vetenime rahat geri qayıda bilerdim.Men heç vaxt darıxmaq hissinin ne olduğunu bilmemişem.Uşaqlıqda onun üçün o qeder darıxmışdım ki,bütün ömürlük balansım dolmuşdu düşünürem. Dayımla meslehetleşmeden aldığım ilk qerar idi,lakin onla bölüşecekdim.
Bu qerar her terefli yaxşı idi,ümid edirem ki,bu bir ilde o cinayet hadisesi unudular ve belke de..onlar menim üzümü unudardı,men de o cinayet hadisesini. Nece de olsa meni izleyirdiler.Gec de olsa dayıma zeng

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>