eledim.Telefona cavab
verende teeccüblenmiş görünürdü.
D:Jale?!
J:Dayı,bağışla narahat etdim.Sene bir söz demeliyem.
D:Jale,her şey yaxşıdır?
O çox qayğıkeş adam idi.Onu çox isteyirdim.
J:Dayı, narahat olma..Men..men bir illik Fransaya gedirem,işden gönderirler,tecrübe üçün,karyera..
Bir müddet susdu.Meni başa düşen yegane insan idi,indi de meni başa düşeceyine ümid edirdim.
D:Jale,axı..
J:Dayı,men eminem.Elbette,bu sadece işe göre deyil,melum sebebleri sen de bilirsen.Xahiş edirem,etiraz etme..Men artıq qerarımı vermişem.
D:Seni dünyanın bir başında nece tek buraxım?
J:Men daha uşaq deyilem ve getmek üçün tutarlı sebeblerim var.Bir azdan erizeni gönderecem ve yeqin ki,sabah yola düşecem.
Derinden ah çekerek köks ötürdü.
D:Seni gözümden qoymaq istemirem,amma artıq qerarını vermisense..bir söz deye bilmerem.
J:Heqiqeten de,bu heyatda seve bileceyim yegane kişisen,gecen xeyre.
D:Jale,qızım..menim üçün çox deyerlisen,övladımsan.
J:Seni çox isteyirem.
Sağollaşan kimi artıq elektron erizeni yazmağa başlamışdım. Bitiren kimi de Neriman beye yolladım,eminem ki,bu qerarım onu sevindirecekdi.
Her teref qaranlıq idi.Men,deyesen,meşede idim.Etraf sadece ay işığı ile aydınlanırdı ve iri palıd ağacları seliqesiz bir düzülüşle bitmişdi.Ayaq sesleri eşidirdim.Kimse mene yaxınlaşırdı,amma etrafa baxanda heç kes görünmürdü.Birden kimse elini çiynime qoydu.Geri sıçrayaraq ona baxdım,bu..bu hemin adam idi. Üz-gözü qan içinde olsa da bu defe ölmemişdi ve mene baxaraq acı-acı gülümseyirdi. Dehşetli bir ifadesi var idi.Danışmırdı.Cibinden mene bir silah uzatdı ve mence bu hemin silah idi.Geri addımlamağa başladım.O da üzerime gelirdi.Birden kimse arxadan meni tutdu ve qarşımdakı adam anında ayaq saxladı.Men müqavimet göstermirdim.Ateş!Gözlerimi yumdum,onu birde meyit halında görmek istemirdim!Qulağımbir cümle pıçıldandı-"Bu cinayetde menim qeder sen de günahkarsan!"

Sıçrayaraq yerimde dikeldim.Ter-su içinde idim.Lenet olsun,sadece bir yuxu imiş..yuxu. Örtüyü özüme

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>