etrafı inceleyirdim.Heç kesin olmadığı yere,yarış meydançasının arxasına keçerek atları izledim.Burda xeyli cins atları var idi ve en esası onlar yarış üşün nezerde tutulmamışdı.Onlardan birine,deyerdim ki,en gözeline yaxınlaşaraq onu sığalladım,xeyli hündür idi ve zülmet geceleri xatırladan qara tüklere sahib idi.
O narahat görünürdü,lakin hereketsiz durmuşdu.Elimi onun boynuna sürterek gülümsedim.
J:Sen ne gözel ve meğrursan..
Onu çapmaq isteyirdim heç vaxt at çapmamağıma reğmen.Qapı qıfılsız idi,belke de bu atlar qonaqlar üçün idi.Qapını azca açaraq ata baxdım.Çox cesaret teleb eden bir at idi.Qapını açar-açmaz atı ipden bayıra çekdim.İlahi,çıxmışdı..düşündüyümden daha rahat alınmışdı.Bilmedim amma nece onun beline oturdum.Hiss edirdim ki,ayaqlarım esir ve..deyim ki,bu çox gözel hiss idi.Yavaş-yavaş ipi terpederek hereket etmeyine sebeb oldum.Getdikce aramla addımlayırdı ve bir az daha süretli..bir az daha süretli..ve men onu çapırdım!O az süretle qaçırdı.Kiçik daireler cızaraq meydançada dövreler vururdum.Birden "Qaplan" deye çığıran adamın sesine at kişnemeye başladı.Onu idare ede bilmirdim ve qorxmuşdum. Elimi atın boynuna sararaq yere düşmemek üçün gücle durdum.Nehayet,yere deyen qamçı ile at sakit durdu.Gözlerimi açmadan qışqırdım.
J:Dayanın!Vurmayın!!
Titreye-titrereye aşağı düşdüm.Gözlerimi açar-açmaz dondum.Bu o idi:Riyad adlı adam.Elinde qamçı ile yarı teeccüb,yarı qezeble gah meni,gah da atı süzürdü.Yanımdan keçerek ata qamçı vurdu.
R:Hansı cesaretle başqasına icaze verdin?!
Qezeble atı qamçılayırdı.Lenet olsun,donub qalmışdım.At sadece yerinde dövre vururdu,lakin sahibinden uzaqlaşmırdı..Birden olanları anlamış kimi ona teref cumdum qolundan yapışaraq emrvakile danışmağa başladım.
J:Dayan!Neynirsen?!Sene dayan deyirem!
Birden eseble mene teref çevrilerek qaşlarını çatdı.
R:Deyesen,kimle danışdığını bilmirsen?!Niye her yerde qabağıma çıxıb esebimi pozursan?!
Debil!Başdan xarab!Bu ne heyvanlıq idi?!
J:Sen esl delisen!Atı niye

<< 1 2 3 [4] 5 >>