Pervinde darvazadan küçeye çıxdı. El verib salamlaşdılar.

Pervin: Ne yaxşı çağırdın meni? Elimde işim var idi.

Elmar: Ele danışdınki ele bil şirketinin işleri tökülüb qalıb.

Pervin: Of Elmar. Bir gün elimde qalassan.

Elmar: Sıxılırdım evde. Dedim gedim görüm dostum ne edir?

Pervin qaşlarını düyünleyib Elmara baxırdı.

Elmar: Ne var? Darıxa bilmerem senin üçün?
Pervin buna heqiqeten ürekden gülmüşdü.

Elmar: Yaxşı zarafat bir yana. Bu gün Dünyayla bufetde oturmuşduz.

Pervin: De sen öl?

Elmar: Nc imkan ver görek. Sonra Aydan geldi. Sen Dünyanı tamam unutdun. Aydanda senin elinden tutdu bufetden çıxardı.

Pervin: Yooxx, Dünyanı umutmadım. Sadece Aydanı bilmirsen şıltaqlıq edirdi.

Elmar: Qulaq as, men Aydanı yaxşı bilirem.-deyib göz vurdu.: He gelim esas meseleye. Siz gedenden sonra Damlayla Aygün geldiler Dünyanın yanına. Ne dediler bilmedim. Dünya esebi idi qalxıb bufetden çıxdı.

Pervin: Deyirsen yeni meni qısqanıb?

Elmar: Pervin birde sözümü kessen yumruğu ağzının düz üstünnen vuracam.

Pervin: Pahoo beyinde sözünün qabağında söz demek olmur e. Yaxşı de.

Elmar: He, bax bele ağıllı ol. Sonra derse girdik. Yeni siz derse girdiz men yox. Onda Dünyanı gördüm. Kolidorda ağlaya-ağlaya gedirdi. Mende bilmedim heç ne baş verib. Amma mence seni qısqanıb.

Pervin: Ağlıyırdı? Ciddi?

Elmar: Yox, zarafat edirem.

Pervin: Ehh mene niye demedin? Diyerdin yanına gederdim. Ya sen gedib problemini soruşardın. Belke kimse nese deyib ele qıza?

Elmar: Ne bilim o an ağlım kesmedi.- Söhbetlerini yekunlaşdırıb evlerine getdiler. Pervin öyrenmeli idi Dünyanın ağlama sebebini. Amma nece?
İster Dünya istersede Damla üçün çetin gün olmuşdu. Artıq gece gelmişdi. Damla ele hey ağlıyırdı. Sanki sinirleri pozulmuşdu. Ağlıyıb rahatlamaq isteyirdi. Dünya üçün ise sabah çetin gün idi. 3 fennden kollekvium verecekdi. Başını derslerine qatıb Pervinide unutmağa çalışırdı. Bu aralar Namiqin emisinin oğlunun xeyir işi olduğundan

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>