Yemeye başlamışdılar. Arada söhbetleşib gülselerde Namiqin gözleri bezen Dünyada kilitlenib qalırdı. Dünya bunu hiss edirdi ve çox utanırdı. Her defe bu baxışlardan qurtulmaq üçün yeni söhbet açırdı.
Yemek bitdikde Dünya: Men bu gün çox yorulmuşam. Dünende derslerime göre gec yatmışam. Belke qalxaq?
Namiq: Niyese menle görüşende hemişe işin çıxır.
Dünya: Menim işim çıxmır sen sehv vaxt seçirsen.-deyib tebessüm etdi. Bu saat tek istediyi eve getmek idi.
Namiq: Yaxşı, ne deyim. Qalx gedek. - Qalxıb restorandan çıxdılar. Yol boyu Dünya pencereden şeheri seyr etmişdi. Gelib Dünyagilin evine çatdılar.
Dünya: Çox sağol her şey üçün. Gecen xeyire.
Namiq: Deymez. Xeyre qarşı.
Dünya darvazadan içeri girene kimi Namiq getmedi. Darvazanın qapısını örtende Dünya maşının sesini eşitdi. Açarı ile qapını açıb eve girdi. Hamı ile salamlaşdı. Atası divanda oturmuşdu. Üz ifadesinden Dünyanın bu qeder müddet evden kenarda olmasından xoşu gelmediyi belli olurdu. Otağına qalxıb Damlaya zeng vurub nece olduğu haqda soruşdu.
Damla: Dedim axı. Daha ağlamaq yoxdu. Ne olur olsun. Yoruldum. Bezdim.
Dünya: İnşaAllah senin üçün en yaxşısı olar.
Damla: He meni boş ver de görüm neler olub bu gün? - Dünya olanları ona danışdı. Pervinle olan hadiseleri dedikde Damlanın azda olsa kefi özüne geldi. Amma Namiqin baxışlarını dünya unuda bilmirdi. Düşünürdüki Namiq ona heç vaxt pis gözle baxmaz. Amma Damla bunun eksini deyirdi. Bunu ise bize zaman gösterecekdi. Ağır bir gün olmuşdu. Dünya başını yastığa qoyan kimi yuxuya getdi Damladan ferqli olaraq. Damla ele hey fikirleşirdi. Sosyal şebekelerde tez-tez hamının rastına çıxan bir söz vardı:" Senle olmur, Sensizde bacarmıram." Damla ele hey bu sözü tekrarlıyırdı. Onu görmese darıxırdı. Amma Ferdi onu çox incidirdi. Ele bu düşüncelerle yuxuya getdi. Güneşin al şefeqleri ile Damla gözünü sehere açdı. Qalxıb duş kabinine girdi. Uzun müddet suyun altında oturdu. Bu onu sakitleşdirirdi. Yubanmamaq üçün duşdan çıxdı. Bu gün gözel olmaq

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>