derse başladılar.. Ders yene öz axarı ile gedirdi. Nehayetki ders bitdi. Teneffüs vaxtı gelib çatdı. Qızlar bufete endiler. Pervin Aydanla eyni masada baş-başa oturmuşdular. Dünya onları gördükde sanki içinden nese qopup düşdü. Amma bunu birüze vermedi. Keçib boş bir masada oturdular. Arada Aydanın gülüşü qulağına gelirdi. İçinden qalxıb Aydanın saç-başını yolmaq keçirdi. Bunu etmemesi üçün tezlikle bufetden çıxması lazım idi. Tez çayını içib qızlarla bufetden çıxdılar. Dünya fikirleşdiki ele Pervin onu heç vaxt sevmeyib. Öz özüne gelin-güvey olub. Xeyal qırıqlığı içerisindeydi. Ağlamamaq üçün özünü çetinlikde tutmuşdu. İçinden "ağlamayacam, ağlamayacam"-desede yenede gözünden qaçan 2-3 damla yaşı saxlaya bilmemişdi.
Pervin ise Dünyaya inad olsun deye Aydanla vaxt keçirirdi. Amma Aydan bunu sehv başa düşüb ele bilirdiki Pervin ona qarşı nelerse hiss edir. Pervin Aydanın bele düşüneceyini ağlının ucundan bele keçirmemişdi. Özüde bilmeden get-gede özünü batırırdı.

Damla: Dünüş, etme bele. Narahat olma. Ne olar. -Artıq Aygünde Pervinle Dünya arasındakıları bilirdi.

Aygün: Canım menim narahat olmağa deymez. İnan mene o sene acıq vermeye çalışır.

Dünya: Ve bunu çoxda yaxşı bacarır! -Damlayla Aygün onun bu sözüne gülmüşdüler. Zeng vurulmuş ve ders başlamışdı. İlin sonu olduğu üçün dersler çetin keçirdi. Kurs işleri, kollekviumlar, seminarlar. Bunların altından çıxmaq heçde asan iş deyildi. Hele bunların üstüne birde sizin başınızı qatacaq bir oğlan varsa.
Artıq dersin son deqiqeleri idi. Hamı hazır veziyyetde zengin vurulmasını gözleyirdi. Budur artıq dersden çıxma vaxtı geldi çatdı. Damla bu gün Ferdiyle eve gedecekdi. Dünyaya ne qeder onlarla gelmesini deselerde Dünya bu teklifi qebul etmemişdi. Havada sanki onlarla oyun oynayırdı. Universitete gelende hava isti olsada, universitet çıxışı havada soyuqluq hiss olunurdu. Göy üzü tutqun idi. Arada şimşeyin sesi gelsede, onlardan uzaqda idi. Amma görünür axşama onların olduğu yerdede güclü yağış yağacaqdı.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>