bunları yazdıqca hönkür-hönkür ağladıqda defterin arasından Asimin şeklini çıxardıb:
-qeddar,zalım. Sen meni mehv etdin, indise heçne olmamış kimi heyatıma geldin.
... Şebnem Aynurun geldiyini hiss edib derhal şekili gizledib defteri yuxarı qoyduqda gözlerini silir. Aynur otağa girib Şebneme diqqetle baxıb:
-ne edirsen,quzum?
-telefona göz atıram ki,ne var,ne yox
...Aynur Şebnemin yanına gelib:
-ağlamısan sen?
...Şebnem yalandan inkar edib gülerek:
-kim? Men? Ne ağlamaq, sadece yorğunam
-he,he, inandım.
-yaxşı da
-Asim yeniden heyatına girdiyi günden çox deyişmisen,o gülen,danışan Şebnem gedib başqası gelib..Men ki sene her şeyimi deyirem, sen niye demirsen?
...Şebnem artıq özünü tuta bilmir, Aynuru qucaqlayıb hönkür-hönkür ağlamağa başlayır.Aynur üzülerek:
-can, qurban olaram sene, ağla,üreyin boşalsın.
...Şebnem:
-onu unutmuşdum, yene geldi, ele bil gelmeyi ile ezab getirdi mene.
- hamsını unut getsin, barışın,xoşbext olun, men bilirem ki , o seni nece sevir.
-men onu bağışlasam, yene meni incidecek bir şey edecek qorxuram.
-quzum, sevirsense eledir,bunu qebul etmek lazımdır, bu heyatda qemsiz-kedersiz sevmek olmur ki...En esasıda ki, o seni unutmayıb,senden üzr isteyir,yalvarır..
-men gedim üzümü yuyum.
...Şebnem gözlerini silerek otağdan çıxdıqda Aynur defteri götürüb vereqlemeye başlayır. Arasındakı kağızı götürüb Şebnem yazdıqlarını oxuduqdan sonra telefonunu götürüb şeklini çekib defteri yerine qoyur.
.......Kemale eve gelenden qorxudan hele de tir-tir titreyir. Heç gözlemediyi anda gözlemediyi insanın onu hedelemesi onun üçün pis bir sürpriz olmuşdu. Öz-özüne :
-yox,Ramal demez bunu, o ele oğlan deyil. Of,ne edecem men. Ne edim,nece edim ki,men de Ramalı qorxuzacaq bir şey tapım. Belke Aynura yaxınlaşmaqa çalışım, şirin dile tutaraq onun ağzından söz alım... Sonra da..... Meni hedeleyen insan hele de,anasının qarnından çıxmayıb...

XOŞBEXTLİYİME SENİN ADINI VERDİM...Yazar: Sunay

<< 1 ... 3 4 [5]