Dedi amma davam ede bilmedi.. Göz yaşları boĝazında düyünlenmişdi.. Aĝlamadı amma.. Derin bir nefes alıb udĝundu..
-Eve geldiyimde.. Menim aldıĝım, mene aid ola yataqda.. Başqa bir qadınla idi.. Açıqlaması ise "Bu bir ehtiyacdır" olmuşdu.. O gün dedim ki.. Bundan daha aĝır yara ala bilmerem esla..
Susdu.. Yene yanılmışdı...
-Sen.. Mene.. Satın alınmış.. Bir fahişe kimi davrandıĝında haqlıysanmış meyer..
Bu sözler Ayaz'ın qelbine bir xencer kimi sancılmışdı.. Susurdu.. Ne deye bilerdi ki.. Etdiklerinin effi, veya açıqlaması yox idi..
-Selma..
Deye pıçıldadı.. Sadece adı çıxmışdı dodaqları arasından..
-Men sene hirsli deyilem.. Sadece mene sahib olarken bele "Seni heç vaxt sevmeyecem" deyen adama güvendiyim üçün öz özüme hirsliyem..
Bu idi qelbini acıtan.. Axı nece inanmışdı ona.. Iki günde bir insan deyişmezdi ki.. Yox o, buna inanacaq qeder axmaq deyildi.. Amma nedense Ayaz'a güvenmişdi..
Sessizlik çökmüşdü araya.. Otaqda iki insan.. Bir birlerine arxalarını çevirib yataĝın kenarında oturmuşdular.. Aralarında bir addımlıq mesafe olsada.. Bu bir addım uçurumlar qeder uzaq idi.. Ayaĝa qalxdı qadın... Eyilib yerdeki paltarlarını topladı... Geyindi.. Son defe xoşbext olduĝu üç günü keçirdiyi otaĝı izledi..
Onu ferqli sanmışdı, Ömer kimi olmadıĝını düşünmüşdü..
Ayaz donmuşdu.. Bele olmayacaqdı.. Selma gederken o izlemeyecekdi.. Bu hekaye bele bitmeyecekdi.. Amma güruru.. Ve utancı onun ayaĝa qalxıb onu saxlamaĝa mane olurdu..
Qadın qapıya doĝru yöneldi.. Elini cefteye uzadıb dayandı.. Çevrilib ona baxmadan..
-Dörd gün daha gözlemeye ehtiyyac yoxdur.. Siz zefer qazandınız Ayaz Selimov.. Günü sabah boşanaq..
Deyib otaqdan çıxdı..
Atdıĝı her addımda qelbine iyneler sancılırdı sanki.. Bele olmamalı idi.. Her şeyi gözleyirdi amma bunu yox.. Canı heç bu qeder yanmamışdı, Ömerin xeyaneti bele bu qeder aĝır gelmemişdi..
Aĝlamadı nedense.. Qarşıdan gelen maşının içinde oturmuş qadından güven alaraq el salladı.. Maşın tam qarşısında dayandı.. Pencereye

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>