vermeyecekdi..
Gecikmişdi.. Eşq qelbinin qapısını ondan izinsiz açıb Selma'nın varlıĝı ile doldurmuşdu.
Yanaqlarını isladan bir damla yaşa mane ola bilmedi.. Bu onun iller önce gömdüyü qelbinin son nişanesi idi..

*-*-*-*-*-*

20 dekabr 2014.

Avtobusun dayanması ile ayaĝa qalxdı.. Kiçik çantasını eline alıb aşaĝı endi.. Baxışları etrafda dolaşdı.. Bura atasının danışdıĝından daha gözel idi.. Huzur vardı sanki..
Hara getdiyini bilmeden tozlu yollarla ireli gedirdi.. Kiçik kendlerde deqiq ünvan deye bir şey yox idi.. Tek tesellisi bu yerlerde her kesin bir birini tanıması idi.. Bulaĝın başına toplanmış qadınlara doĝru yöneldi..
-Salam..
Deye bilmişdi. Qadınların teccüb dolu baxışlarını öz üzerinde hiss etsede özünü tez ele almışdı..
-Baĝışlayın Letife Müellimenin evini nece tapa bilerem..
Onun sualı ile qadınlar bir birlerine baxdı.. Orta yaşlı bir qadın.
-Melik..
Deye seslendi.. Balaca uşaq elindeki taxta oyuncaĝını yere qoyub ona yaxınlaşdı..
-Bu xanımı Letife Müellimenin evine apar.
Demişdi.. Selma minnet dolu gözlerle ona baxdı..
-Teşekkür edirem..
Deyerek balaca oĝlanın arxasınca yöneldi.., Atdıĝı her addımda keçmişinden, Ayaz'dan uzaqlaşırdı sanki.. Niye qelbi bu qeder acıyırdı ki.. Kiçik evin qarşısında dayandıĝında özünü toplamışdı..
-Buradır..
Dedi uşaq.. Ve onun Tesekkur etmesini gözlemeden geldiyi yolla aşaĝı doĝru yüyürdü.. Qadın gözlerini uzaqlaşan uşaqdan ayıra bilmedi bir an.. Derin bir nefes alıb taxta qapıya doĝru yöneldi .
Zerif barmaqları qapı ile görüşü. Qapını döyüb gözledi.. Bir neçe deqiqe sonra orta yaşlı bir qadın göründü qapıda..
-Buyurun..
Deye soruşdu.. Baxışları onun üzünde dolaşırdı.. Sanki onu tanıyırdı.. Gülümsemeye çalışdı qadın..
-Letife xanım?
Onun heqiqetende axtardıĝı insan olduĝuna emin olmaq isteyirdi..
-Beli menem.. Siz.
Emin idi bu qızı hardansa tanıyırdı..
-Men şey.. Selma Se..
Dedi amma davam ede bilmedi.. Selimova demek istemişdi. Başını önüne eyib udĝundu.. Aĝlamaq istemirdi..
-Selma

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>