Veliyeva.. Atam sizinle görüşmeyimi sizin mene yardım edeceyinizi söyledi..
Deyerek sözlerini tamamlamışdı.. Qarşısındakı qadının dodaqlarına içden bir tebessüm qonmuşdu..
Sen Melek Veliyeva'nın qızısan?!
Sual mı verirdi, tesdiq mi edirdi anlaya bilmemişdi.. Donmuş halda onu izleyirdi.. Demek bu qadın onun anasını tanıyırdı..
-Beli..
Demişdi.. Letife xanım onu qolları arasına alıb sinesine sıxdı..
-Necede böyümüsen..
Özünü itirdi bir an.. Amma tezde ele almışdı.. Çox mehriban qadın olmalı idi.. Letife xanım ondan ayrılıb göz yaşlarını sildi.
-Gel qızım qapıda qalma..
Deyerek onun elinden tutub içeri doĝru apardı..
Etrafı izledi.. Huzur dolu idi..
-Eviniz çox gözeldir..
Dedi.. Qadın onu salona devet edib oturması üçün kiçik divanı gösterdi.. Selma özünü divana buraxdıĝında eslinde ne qeder yorĝun olduĝunu anlamışdı.
-Bura seninde evindir artıq qızım.. Bilirsen mi biz senin ananla çox yaxın idik..
Deyerek Selma'nın yanında oturdu..
Selma anasının dostlarını tanımırdı.. Bir tek Zerife xanımı bilirdi.. Onuda anasının ölümünden sonra heç görmemişdi..
-Men bunu bilmirdim..
Letife xanım gülümseyerek onun elinden tuttu..
-Bura işlemeye gelmişdi, men onun qeder inadcı insan tanımadım heç.. Qucaĝında iki yaşlı qızı, betninde yeddi aylıq körpesi ile gelmişdi bura.. Tehlis olacaĝında ikimiz işleyirdik.. Atanı çox sevirdi. Sonra.. Sen doĝuldun.. Bir müddet sonra xeste olduĝunu öyrendi müalice üçün şehere getmeli oldu..
Anasının onu mehz burda dünyaya getirdiyini bilmirdi.. Sadece atası ile bir müddet bu kendde yaşadıqlarını bilirdi..
-Ìndi men size geldim Letife xanım.. Burda işlemeye.. Yaşamaĝa..
Beli, burda kiçik saĝlıq merkezi vardı.. Hekim ise yox.. Atasının tanışlarınında kömeyi ile könúllü gelmişdi bura..
Zamanla sarıyacaqdı yarasını.. O hekim idi.. Ve bilirdi ki, qelb yarasının tek dermanı zamandır..
Letife xanımın onun üçün hazırladıĝı otaĝa daxil oldu..
Eşyalarını dolaba yerleşdirib yataĝın kenarına çöktü.. Canı acıyırdı.. Baxışları titreyen

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>