idi..
Maşını evin önünde saxlayan adam aşaĝı enib ona doĝru yüyürdü.. O ise baxışlarını semaya doĝru çevirdi..
-Ayaz..
Resulun onu seslemesine susqunluqla cavab vermişdi.. Danışmaq içinden gelmirdi.. Resul ona yaxınlaşıb elini ciynine qoydu..
-Niye zengime cavab vermedin..
Bu sözler ona telefonunu ofiste unutduĝunu xatırlatmışdı.
-Telefonum ofiste qalıb..
Dedi.. Elindeki şüşeni dodaqlarına yaxınlaşdırdı..
-Biz onu tapdıq Ayaz..
Eşitdiyi sesle donub qaldı.. Bu sözün menasını anlamaqda çetinlik çekmişdi.. Elindeki şüşeni yere buraxdı, geri çevrilib dostunun üzüne baxdı..
-Ne..
Deye bildi sadce.. Resul ona doĝru eyilib çiyninden tuttu..
-Senin Selma'nın yerini öyrendik..
Demişdi..

*-*-*-*-*-*-*

Güneşin ilk şefeqi ile gözlerini açdı... Bu kiçik kend onun üçün çox doĝma idi.. Qalxıb geyindi.. Körpesi axşam onu yatmaĝa qoymamışdı..Beşiyine doĝru addımladı.. Çox gözel menzere idi bu, onun varlıĝı ile yaşayırdı..
Evden çıxdıĝında helede aĝlında Ayaz vardı.. Körpesini yene Letife xanıma emanet etmişdi.. Bezen düşünürdü, bu qadın olmasaydı o ne ederdi.. Çox zaman boşluĝa düşdüyünde bu qadın öz aĝıllı meslehetleri ile ona dayaq olurdu..
Saĝlıq merkezine getmeden evvel xestesi Fidan'ı görmeye getmişdi.. Sonra işinin başına dönüb gelen xestelerle maraqlanmışdı.. Onun üçün normal keçen adi bir gün olmuşdu..
Xesteleri müayine ettikden sonra baĝcaya çıxdı... Etrafı izledi gözleri, sessizlik ve hüzur.. Gelen şexsi gördüyünde içden bir tebessüm sardı dodaqlarını.. Elini aĝ xalatının cibine salıb ona doĝru addımladı..
-Menim Meley'im meni görmeye mi gelib?..
Letife xanım gülümseyerek körpe qızını onun qollarına teslim etti.. Qara gözleri, qaşları ile bu uşaq atasının bir kopyası idi.. Ona her baxdıĝında Ayaz'ı xatırlayırdı..
-Evde dayanmadı.. Dedim biraz hava alsın, alışıb her gün seninle işe gelmeye. Ele deyil mi qızım?..
Elini uzadıb onu qırmızı yanaqlarını sıxdı..
-Gel xala, yaxşı çay demlemişik..
Deyerek baxçada qoyulmuş kiçik masaya doĝru

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 10 >>