Hekaye
"Ratatuy"

Fikirlerinizi qarışdıracaq bir sevgi hekayesi.

Bolum 14

Müqavimet göstermeyin menasız olduğunu başa düşüb maşına eyleşdim.Meni niye hebs elediklerini başa düşe bilmirdim.Ağlamaq tuturdu meni.Günahım olmadığı halda meni hebs ede bilmezdiler.Polis bölmesine çatan kimi meni kameralardan birine saldılar.
J:Dayanın!Men polisle danışmalıyam!!!
P:Polis sabah seher gelecek, gözelçe.
J:Meni burda niye hebs elemisiniz?!
Bir-birine baxaraq gülen polis işçilerinden biri mene yaxınlaşaraq yaxamdakı vereqe baxaraq qaşlarını çatdı.
P:Xanım ve çox çox hörmetli Lusiya,siz bizi axmaq yerine qoymusunuz?
J:Ne?Menim adım Lusiya deyil!Baxın,men o qadına kömek edirdim ve bu zibili yaxama vurdu.
P:Men orda heç bir qadın görmedim.Sen gördün?
Diger polise teref çevrilerek rişxendle gülümsedi.Deli olmaq üzre idim,lakin bilirdim ki,sehv nese elesem öz başım ağrıyacaq.En yaxşısı susmaq idi.Sehere qeder susmaq..Yerde oturaraq dizlerimi qucaqladım ve bextsiz taleyime ağlamağa başladım.Bir hebsxanaya düşmeyim qalmışdı,o da oldu.Gözlerimden süzülen yaşlar kime göre idi?Meni tek qoyan aileme göre yoxsa Riyada göre?Meni menevi soyuq üşüdürdü.Yaxınlarımın isti qucağına ele ehtiyacım var idi ki.
P:Gözelçe,niye ağlayırsan axı?Senin kimileri sehere yaxın buraxırıq.
Qezeble ayağa qalxdım.
J:Sen ne demeye çalışırsan?İt oğlu it!
Sözümün ardını getirmeden dostları onu gülüş obyektine çevirdi.Eseble gah ona,gah mene baxan polis işçisi barmaqlıqların qapısını açaraq qezeble içeri keçdi ve yaxamdan yapışaraq köyneyimi açmağa çalışdı.Mene toxunması bele meni deli etmişdi,neinki köyneyimi açmaq isteyi.Elime bir güc geldi ki,az sonra onun üzünün qızarmasına sebeb olan bir şille "yedi".Üzünü tutaraq geri çekilse de remenini açıb üstüme cumdu.
P:İndi seni bilirsen ne edecem?!
Dostları şou izleyirmiş kimi gülüb el çalır ve ayaqlarını yere çırpırdılar.Remeni mene vurmasına ehemiyyet vermeyerek onu özümden uzaqlaşdırmağa çalışırdım.Kiminse qışqırması ile hamı dayandı.Onun da

[1] 2 3 ... 8 >>