İbretli

Övladı üçün gözünden keçen Ana. "Menim anamın bir gözü olduğundan ona nifret edirdim.
Heç vaxt onun menimle olmasını istemirdim,onunla yaşamaqdan bele xecalet çekirdim.
Anam gün-güzaranımızın yaxşı olması üçün aşpazlıq edib pul qazanırdı.
Bir gün meni eve aparmaq üçün mektebe gelmişdi ,mektebin qapısında dayanıb meni gözleyirdi.
Men acıqlı - acıqlı onu süzüb danladım.
Ertesi gün sinif yoldaşlarım meni lağa qoyub 'tek gözlünün' oğlu deye sesleyib gülürdüler.
Men özümü dünyanın en bedbext insanı sanırdım.
Arzu edirdim ki her hansı bir hadise neticesinde Anam yox olub getsin.
Bir gün ona dedim.
Eger heqiqeten meni sevindirmek isteyirsense bes niye ölmürsen?
O,tek gözünü üzüme dikib heç bir cavab vermedi.
Esebi olduğum üçün dediyim bu ağır sözün baresinde heçde derinden düşünmedim! Anamın bu barede ne düşüneceyi bele menim üçün ehemiyyetli deyildi.
Üreyim o evden gedib bir daha geri dönmemeyi arzulayırdı.
Derslerimin hamısını ela qiymetle oxuduğumdan meni tehsilimin davamı üçün uzaq şeherlerden birine gönderdiler.
Orada tehsilimi davam etdirdikden sonra ev alıb aile uşaq sahibi oldum.
Çox xoşbext idim ki,bir gün anamı evimin qapısının kenarında gördüm.
Uşaqlarım onu görüb qorxudan qışqırmağa başladılar.
Anam menim üçün darıxdığını söylediyinde, men başına qışqırıb dedim:
Sene kim icaze verib menim evime gelesen!
Çıx get gözüm seni görmesin!
O,sakitce cavab verdi:
Ünvanı sehv geldiyim üçün meni bağışla!
Bunu deyib tez oranı terk etdi.
Bir gün meni yaşadığım şeherden bir toplantıya devet etdiler.
Ama men heyat yoldaşıma bunu bildirmeden qısa bir müddetli iş seferi adıyla evden çıxdım. Toplantı bitenden sonra yaşadığım daxmaya baş çekmeye getdim.
Çūnki qonşular anamın öldüyünü mene xeber vermişdiler.
Qonşular meni görüb baş sağlığı verdikden sonra anamın yazdığı mektubu mene verdiler.
Men gözümden hetta bir damla bele Anam üçün yaş axıtmadım.
Mektubu açıb oxumağa başladım.
Ey dünyada mene her şeyden

[1] 2 >>