sataşmışdı... Elleri boşaldı sanki.. Saçları daĝılmış, dodaĝının kenarında çenesine doĝru qırmızı cızıq yol açmışdı.. Qehve rengi gözleri yaşlarla dolu idi..
Ve bir eli kõyneyinin yaxasını tutarken diger eli körpesini sinesine sıxırdı..
Qezeble barmaqları tekrar yumruĝa çevrilmişdi.. Özünü tanıya bilmirdi artıq.. Sanki içinden canavar çıxmışdı.. Vurduĝu son zerbe ile Rehman huşunu itirmişdi.. Onu buraxıb bir addım geri çekildi.. Derin bir nefes almışdı. Selma'ya doĝru addımladı, penceyini çıxardıb onun çiynine atdı. Gözleri onun gözlerine qovuşduĝunda qelbini derin bir acı sarmışdı.. O, bu adamı Selma'nın yanında gördüyünde neler düşünmüşdü.. Nece Selma'ya bunu yaraşdıra bilmişdi ki?..
Eli onun yanaqlarına toxundu, göz yaşlarını silerek..
-Keçdi. Qorxma..
Demişdi..
Içinden delicesine gelen aĝlamaq isteyinin qarşısını ala bilmedi.. Hıcqırıqlara teslim olub başını onun sinesine söykedi.. Olanlara inana bilmirdi..
-Ayaz..
Sesi titreyirdi.. Başqa heç ne söyleye bilmemişdi.. Titreyen benenini idare ede bilmirdi..
Ya Ayaz gelmeseydi?.. Ya gecikseydi?.. Ne olardı o zaman?..
Bunu düşünmeye bele qorxurdu.. Gözlerini yumub onun sinesine sıĝınmışdı..
-Bitti qorxma.. Men varken kimse seni incide bilmez...
Eşitdiyi sözlerle başını qaldırıb yaş dolu gözlerini onun gözlerinde sabitledi..
-Ya gelmeseydin.. Men nece olardım..
Bunu nece söylemişdi bilmirdi.. Amma çox qorxurdu..
Ne edeceyini bilmedi bir an.. Kobud elleri onun saçlarına toxunaraq sinesine sıxdı.. Bir an.. Sadece bir an onun varlıĝını hiss etmek isteyirdi.. Gözlerini yumub saçlarının qoxusunu ciyerlerine çekdi.. Kimse ona aid olana toxuna bilmezdi..
-Sen menimsen.. Kimse.. Heç kimse seni menden ala bilmez..
Cibinden telefonu çıxardıb tanış nömreni axrardı.. Resul desteyi götürüb
-Sõyle Ayaz..
Demişdi..
-Resul Selma'nın evine Polis çaĝır. Birde hekim..
Deyerek telefonu söndürmüşdü.. Onun sesi Selma'nı özüne getirmişdi.. Yerde huşsuz yatan qadını tapdı gözleri.. Qorxu hissi bütün

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>