bu uşaq onun özünün idi.. Artıq buna şübhesi qalmamışdı..
-Men onu incitmerem ki?..
Ayaz'ın sualı ile gözlerinde qeribe bir sevinc parlamışdı.. Nedendi bilmirdi amma Ayaz'ın ondan uzaqlaşmasını istemirdi artıq..
-Xeyir..
Dedi sadece ve ince bir hereketle körpe qızını atasının qollarına teslim etdi..
Bu ferqli bir duygu idi.. Qucaĝında sene aid olan bir parçanı tutmaq.. Ve bu hissi ona yaşadan evlenmeyi heç istemediyi qadın idi..
Gözlerinde acı vardı.. Bunu qızına etmemeli idi.. O, qürurunun cezasını öz qızına kesmişdi.. Gözlerine dolan yaşlara mane ola bilmirdi.. Bu menzere evezolunmaz idi, Ayaz qucaĝındakı körpeni incitmeden nece tutacaĝına qerar vere bilmirdi..
Niye bele olmuşdu axı?.. Onlar bir aile ola bilerdiler.. Ìndi.. Ikisininde qelb qıran sözleri her şeyi çıxılmaz yolun sonuna getirmişdi..
Biraz daha burda qalarsa göz yaşlarına hakim ola bilmeyecekdi.. Ve o, bunu istemirdi.. Ondan uzaqlaşıb otaĝın qapısına doĝru yöneldi..
Ìçeri daxil olduĝunda Letife xanım helede özüne gelmemişdi.. Yataĝın kenarında oturub qadının ellerini tuttu..
-Men..
Dedi amma davam ede bilmedi.. Boĝazında düyünlemişdi sözleri..
-Men.. Bele olsun istemedim xala..
Sesi de bedeni kimi titreyirdi.. Bu qadın onun üçün çox eziz idi.. En çetin zamanında ona sıĝınmışdı..
-Men senin haqqını ödeye bilmerem xala.. Eyer seni dinleseydim.. Eyer evime dönseydim indi sen burda olmazdın..
Dodaqları arasından qaçan hıcqırıqlara mane ola bilmedi.
-Aĝlama qızım..
Eşitdiyi sesle başını qaldırıb qarşısındakı qadına baxdı.. Gözlerinde sevincin işıqı parıldadı..
-Letife xala.. Şükür ki, yaxşısan..
Deyerek onun ellerinden tuttu.. Qadın ise gözlerinde acı dolu baxışlarla ona baxırdı..
-Baĝışla meni qızım.. Seni qoruya bilmedim.. O alçaq adamın elinden nece xilas oldun?..
Bu sual ve bu acı dolu ses ona yaşananları xatırlatmışdı..
-O, geldi..
Deyib başını önüne eydi.. Letife xanım onun kimden behs ettiyini çox gözel bilirdi.. Çünki Selma hemişe Ayaz'dan danışanda "O"

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>