ayaq seslerini dinleyirdi... Qucaĝındakı körpe artıq yuxuya dalmışdı.. Selma ise başını divara söykeyib sessizce aĝlayırdı.. Ona yaxınlaşıb yanındakı boş stullardan birine oturdu..
-Ayaz.. O, çox güclüdür.. Bununda öhdesinden gelecek..
Eşitdiyi sesle dodaqlarını acı dolu bir tebessüm sardı.. Bilirdi Ayaz güclüdür, amma o bir hekim idi ve bu mermi yarasının ne qeder aĝır olduĝunu bilirdi..
-O, seni çox sevir..
Qulaqlarına dolan sesle göz yaşları yanaqlarında iz buraxdı..
-Men..
Dedi amma davam ede bilmedi. Sözler boĝazında düyünlenmişdi..
-Sen onun qelbini heç bilmirsen.. Men onun ruhundakı yaraların şahidiyem.. Ìller evvel qelbinde açılan o derin yaranı seninle sarıya bilerdi.. Çox az qalmışdı, seni sevdiyini anladıĝında.. Sen artıq getmişdin...
Qadın baxışlarını divara doĝru çevirdi..
-O meni terk etmeyi planlayırdı.. Men ona ne etmişdim axı.
Mehz bu sual idi onu Ayaz'dan uzaqlaşdıran. Sebebini bilmek isteyirdi..
-Biz beş nefer idik.. Bir birinden heç ayrılmayan beş dost.. Ayaz, Fuad, Lamiye, Men.. Ve Ayan... Sonunda biz ikimiz qaldıq..
Selma geri çevrilib Resul'a baxdı, Resul ise başını önüne eyib qucaĝındakı körpeni izleyirdi..
-Bes digerlerine ne oldu..
Eşitdiyi sual ona keçmişi xatırlatmışdı.. Bir damla yanaqlarında iz buraxıb dodaqlarına qovuşdu.. Uzun zaman evvel gizlemişdi göz yaşlarını.. Ìndi..
-Ayaz Lamiye ile evlenmek qerarı almışdı, anasının bütün etirazlarına reĝmen ona evlenmek teklif edecekdi.. Amma Lamiye onu Fuad'la.. En yaxın dostu ile aldadırdı.. Ayaz sevdiyini xeyanetle, men sevdiyimi ölümle itirdim...
Qadın qelbini saran acıya mane ola bilmedi..
-Men.. Bilmirdim..
Deye bildi sadece..
Resul Ayan'a aşiq idi, amma heyat acımasız davranıb onların qovuşmasına imkan vermemişdi..
-O aşiq olmaĝa qorxurdu.. Qadınlara güvenmeye qorxurdu.. Amma sen onu heyata qaytarırdın.. Eminemki o seni buraxmayacaq.. Ìnan mene..
Acı vardı bu sesde, doĝma bir şeyler vardı.. Belkede çox az adam Resul'un ettiyini ederdi.. Onları xestexanaya

<< 1 2 [3] 4 5 ... 12 >>