Eşitdiyi sesle bir addım atdı, bir addım daha.. Qelbindeki heyecan bedenini titredirdi.. Bu ne idi bele?.. Niye vicdanı sızıldayırdı ki?..
O Zerife xanımın başına gelenlerde özünü günahlandırırdı.. Evin qapısını açıb pillekenleri qalxmaĝa başladı.. Onların gelişi, xüsusi ilede körpe uşaqla gelmeleri ev ehalisine surpriz olacaqdı...
Qapının açıb salona daxil olduĝunda masa etrafında oturmuş iki neferin baxışları ona doĝru çevrilmişdi.. Hüzün hakim idi bu evde.. Sanki cenaze çıxmışdı, ilk geldiyi gün bele deyildi her şey..
Miray'ın sevincle ayaĝa qalxmas, Fikret beyin donmuş halda onları izlemesi qeribe bir veziyyet yaratmışdı..
Selma bunu hell etmeli idi.. Fikret beye doĝru yöneldi. Onun yanındakı boş stula oturdu..
-Sebebini bilmirem, bilmeyide inanınki heç istemirem.. Amma sizin meni bu evde istemediyinizi hiss edirem..
Onun sözleri ile Fikret bey başını önüne eydi.. Sanki keçen bu iki ilde qocalmışdı..
-Qızım men..
Dedi amma Selma onun sözünü yarıda qoydu..
-Mene açıqlama vermeyinize heç ehtiyac yoxdur.. Men size hirsli deyilem.. Sizden tek isteyim var.. Qızımı, nevenizi qebul edin.
Fikret bey eşitdiyi sözlerin menasını biraz gec anlamışdı.. Baxışları onun qucaĝındakı körpeye çevrildiyinde yanaqlarını bir damla islatdı..
-Nevem mi?..
Deyerken onu qolları arasına almışdı.. Qelbindeki sevincin izahı yox idi.. Baba olmuşdu, yaşananlar haqqında heç bir fikri olmasada bu heqiqet onu xoşbext etmeye kifayet etmişdi.. Elini uzadıb Selma'nın saçlarına toxundu..
-Bu yaşlı axmaq qocanı eff ede bileceksen mi qızım..
Selma onun elini tutub gülümsemişdi.
-Siz menim atam sayılırsınız eff etmek mene düşmez..
Deyerken onu saran qollara teslim olub derin bir nefes aldı.. Bunu
gözlemirdi..
Fikret beyden ayrılıb ayaĝa qalxdı.. Esas mesele bu deyildi Zerife xanımın üzüne nece baxacaqdı..
-Men Zerife xalanı göre bilerem?..
Deye soruşdu.. Miray onu baĝrına basdıqdan sonra anasının otaĝına aparmışdı..
Qadın baxışlarını pencerede sabitleyib esen küleyin

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>