başladı. Pervinin ağlından anasının dediyi sözler çıxmırdı. Ele hey eyni sözler beyninin içinde fırlanırdı.
Elmar onun düşünceli olduğuni görüb: Pervin yaxşısan?
Pervin: Eh bilmirem. - Seher tezden olanları Elmara danışdı.
Pervin : Ele bil ailesi ile evlenecem. Esebleşib çıxdım evden.
Elmar: Hmm. Seadet xalaya bax sen. Men ondan bele cavab gözlemezdim. Seadet xala men bilen hemişe senin qerarlarının arxasında durub. Düşünürdüm yene ele olar.
Pervin: Mende ele düşünürdüm.
Elmar: Amma Seadet xalanın üreyi yumuşaqdı. Tezlikle razı olar. Narahat olma. -deyib gülümsündü.
Pervin köks ötürüb: İnşaAllah.-dedi.
Pervin : Aygünle nece gedir?
Elmar: Bele pis sayılmaz.
Pervin: Sevgilisiz?
Elmar: Heç özümde bilmirem. -deyib güldü: Ne dostuq ne sevgili. Ders çıxışı plan qurmuşam. Bu gün ad qoyaq bu münasibete.
Pervin Elmarın küreyinden möhkem vuraraq: Qoçdu eyy qoç.-dedi.
Elmar: Elin qırılsın. Qoçun qabırğaları sındı. - Her ikisi gülürdü. Ders çıxışı Pervin, Dünya ve Damla birlikde eve gedirdiler. Ferdi bir müddet idiki yox idi ortalıqda. Damla darıxmışdı onun üçün. Ferdinin etdiyi hereketlere baxmayaraq Damla onu sevmekden el çeke bilmirdi. Bu sevginin sonu nece olacaq? Bax bu sual ele Damlanında özüne qaranlıq idi.

GELECEKDEN XEBERSİZ...Yazar: SU ·

<< 1 ... 3 4 [5]