Çoxlarının gündüz vaxtı gelmeye qorxduğu qebirstanlıqda o gece vaxtı azmışdı. Artıq bu
qaranlıq bir yol tapa bilmeyeceyini başa düşdü. Burda geceleyecekdi. Amma nece qalacaqdı. Hem çox qorxurdu. Hem de burda başına istenilen hadise gele bilerdi. Yerde oturdu. etrafdakı qebir daşlarını gördü bir daha qorxuya düşdü. Bu gün ancaq vahimeli bir gün keçirtmişdi. Artıq heç ne ede bilmirdi. Acımışdı özü de çox onsuzda seher heç yaxşı yemek yememişdi. Ama birden yadına düşdü ki anası onun üçün yemeye nese qoyub. Yene de anası dözmemişdi. Anaların ürekleri kövrek olur. Onun üçün yemek qoymuşdu. Belke de anası onun bütün günü ac qalacağını bilseydi, o sunkanı ağzına qeder yemek qoyardı
Sebine tezece çöreye elini vurmuşdu ki uzaqdan qaraltı gördü. O qeder qorxurdu ki elleri esirdi. Qaraltı get-gede yaxınlaşırdı.ulaşma sesleri gelirdi. Bunlar canavarlar idi. Gözleri qıpqırmızı, derileri bomboz. İnsan baxdıqca vahimelenirdi.onlar getdikce yaxınlaşırdı. Onlar yaxınlaşdı ama Sebine o qeder qorxmuşdu ki özünü itirmişdi. Birden özüne geldi. Başa düşdü ki eger vaxt itirse bu canavarlar onu parça parça edecek. o her şeyini burda qoyub qaçdı. Artıq yemek falan vecine deyildi. Bu canavarlrdan qaçıb qurtulmasaydı özü onların yemine çevrilekdi….
9 saat evvel – uzaqda qarını gördü mezarın tam qarşısında ona teref getdi. Bu mezarlıq tük ürpetici idi. Qarı yerinden terpenmirdi. Onun derisi uzaqdan çox solğun idi. Qoca qarı düz ona teref baxırdı. Düz onun gözlerinin içine. Sebine ona teref getdi.
Sebine: - Menim dostum hanı ?, onu hara apar qaytar onu seni bu qeder axtardım niye yox idin? sen kimsen ? dostumu mene geri ver.
Qarı: - Köhne tanışları bele qarşılayırlar,
- Men senden dostumu qaytarmağını isteyirem eşitdin qaytar onu .
- Meger o kitabı oxumamısan, onu sene vermeyibler?
- Kitab meselesin hardan bilirsen?
- Sen kimsen bütün bunları hardan bilirsen ?
- Menim kim olmağım vacib deyil sen vaxtı gelende bunu öyreneceksen.
- Vaxtı ne vaxt gelecek,?
- Sen indi esas kitabı

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>