bedenini qavrayib ozune sixmisdi yene. Elleri bosalib yanina dusen Nurlana sonunda gozunde ki, yaslari serbest buraxaraq honkurmeye baslamisdi. Bir anda Togrulun onu buraxmasi ile, esen Nurlana qapini acmaq isteyende bagli oldugunun ferqine vardi.
- niye aglayirsan? Qarsindayam Nurlana. Soy, doy amma susma. Aglama.
Dönub Togrulun gozlerine baxmisdi, ele esl vaxti oldugunu dusunub icindekileri tokmeye baslamisdi
- ne gozleyirsen menden? Ne etmeliyem? Hemin Nurlanayam, hansi ki, ilk fursetde meni yari yolda qoyub getdin. O Nurlanaki seni deli kimi severken bir sebeb bele getirmeden bir soz demeden ustelik yasadigimiz o qeder seyden sonra terk edib getdin. Indi boynuna sarilib yeniden senin olmagimimi gozleyirsen?
- Nurlana ne desen haqlisan
- sus! Sus bitirmemisem. Sozde evlenecekdik, meni bir esya kimi istifade edib atdin. Ilklerimi aldin, saf sevgimi öz kirli oyunlarina alet edib hevesini aldin.
- Amma yox, bura qeder Togrul bey. Men senin tanidigin Nurlana deyilem.
Aglayaraq sozunu bitirmisdi. Gozleri qan canagina donen Togrul bir anda hisslerine qapilaraq Nurlanani qapiya soykeyib dodaqlarina yapismisdi. Ellerini Togrulun sinesine qoyaraq iteleyen Nurlana buna nail ola bilmemisdi, ellerini tek eline sigdirib basinin ustune qaldiran Togrul ise, dodagini Nurlananin dodagindan cekmek kimi bir fikri yox idi. Opusune sehvetle davam eden Togrul Nurlanani nefessin qoymusdu. Her ikisinin sinesi heyecanla yenib qalxarken Togrulun agzindan tokulen kelimeler Nurlananin gozlerinin yumulmasina sebeb olmusdu.
- seni sevirem. Menden basqasinin ola bilmezsen. Sen menim qadinim olmusan Nurlana. Belede olacaq bu. Vaxti geldiyinde her seyi oyreneceksen. Senden ne qeder uzr istesemde azdi. Bilirem. Amma duzelecek. Duzeldecem...
Bolumun sonu...

"" Gecene Hebs Et..." Yazar: Şems Leman"

<< 1 ... 6 7 [8]