olmusan meleyim menim.
Divana otrub Kereme qisildi.biryandan heyecan,biryandan halsizliq bitgin idi.
Nehayet qapi doyuldu...Emil qapini acdiginda ayaga qalxb qapya teref addimladi.Zumral ilk Keremin qucagina qacdi.nece de boyumuşdu...ari
qlamişdi ele bil.
-menim balam gelib-deye Kerem qizini bagrina basib opurdu. qisqanmişdi...bu tabloda yeri olmadigini duşundu biran.
-qizim bax burda kim var-Kerem yaxinlaşib qizini qollarina verdi.
Bagrina basdi...doya doya opub qoxladi...Zumra
lin aglamasi ile onu ozune ne qeder sixdiginin ferqine vardi.qizin Keremin qucagina verib arxaya dogru addimladi.yavaş yavaş goruntu bulaniqlaşidi.gozundeki yaşlari silsede,xeyri olmadi.sakit sesle "Kerem" deye bilmişdi...geri
sini xatrlamirdi.
Oyanib etrafina baxdi.Kerem elini tutub yatmişdi...gece lampasi yanirdi...saata baxdi 3:00.
Neolmuşdu?xatirlamaga calişdi...Zumrali aglatmişdi.yadina duşdukce goz yaşlarina boguldu.Kerem hicqiriq sesine gozlerini acib yataginda dikeldi.
-men qizimi incitdim,onu aglatdim.
-bilerek etmedin ki.
Meyus gozlerini Kereme zilledi.
-xaiş edrem izin verme olmeyime.bu hesretin acisini qizimla cixarmaq istyrem,ona laiq ana olmaq istyrem.
Kerem alnina opuş qondurub ozune sixdi.
-soz verirem canim,elimden geleni edecem...

<< 1 ... 3 4 [5]