danışma. Elmar elini tutan Aygünün elini qaldırıb öpdü. Gözlerini qapayıb , Aygünün ovcunu üzüne dayadı: Sen mene hüzur verirsen. Aygünün heyecandan eli ayağı bir birine dolandı. Tez heyecanla elini çekib ayağa qalxdı: Şey.. gecdir men gedim. -deyib getmek isteyirdiki Elmar: Sonuna kimi dinlemeyeceksen? -Aygün ordan uzaqlaşmaq isteyirdi.
• Amma marağını boğa bilmeyib yeniden az evvel oturduğu yere eyleşdi.
•
• Elmar: Yaqutun toyu idi artıq. Sevdiyimin toyu. Ruslana heç ne bildirmirdim. Axı nece deye bileremki evleneceyin o qız menim sevdiyimdi. Mecbur gedecekdim toya. Seher yuxudan oyandım. Daha doğrusu axşam yatmamışdımda heç. Düşünendeki Yaqut artıq Ruslanın olacaq... bax bu fikir meni öldürürdü. Canım yanırdı. İçimde heç vaxt duymadığım bir ağrı var idi. Soruşsan ağrıyan yerin haradı cavabı yoxdu. Ayağa durmağa ne halım var ne taqetim. Anamın nezerinden qaçmırdı bu. Ele hey mene baxıb başını tovluyurdu. Görürdüm. Halıma onunda içi yanırdı. Amma ne etsin? Onunda elinden heç ne gelmirdi. Hazırlanırdıqkievden çıxaq restorana gedek. Qapıdan çıxana yaxın zeng geldi bibimden. Telefonda ağlayırdı. Hetta buna ağlamağ yox feryad qoparırdı desek daha doğru olar. Anam quruyub qalmışdı telefonda. Telefonu alıb bibimle danışdım. Yaqutu salondan götürmek üçün gedib Ruslan. Maşında tek ikisiymiş. Qezaya düşübler. Yaqut-Elmarın sesi titremeye başladı: O..... o ölmüşdü. Ruslanında veziyyeti ağır idi.
• Elmarın ne qeder acı çekdiyi gözlerinden belli idi. Aygün dayana bilmirdi onu bu halda görmeye. Qeyri-iradi qucaqladı onu. Özüne hakim ola bilmeyib oda ağlayırdı. Elmar Aygüne dahada möhkem sarılıb saçlarının iyini içine çekdi. Aygün özünü toparlayıb geri çekildi. Elmar tez gözlerindeki yaşı sildi. Bu yaş sevgi göz yaşından çox peşmançılıq, vicdan ezabı göz yaşı idi. Bir müddet susduqdan sonra Elmar davam etdi.
•
• Elmar: Ruslan sağaldı. Onu görmeye getmemişdim heç. Bir gün universitete gedende yolumu kesdi. O hadiseden 3 aya yaxın vaxt keçmişdi. Mende özümü

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 11 >>