vaxtda özde.
Daniel: bu ev mene ulu babamdan qalıb o zamanda bu evi bele terzde tikibler. men de eşyaların bezilerinde deyişiklik etsem de başqa heç ne etmemişem. İndi ise uşaqlıqdan bu günüüne qeder yaşadığın her şeyi danış. Bunları bilmeliyem ki sene kömek edim.
Sebine : eslinde 7 yaşımdan evveli xatırlamıram. 7 yaşımda atamı itirmişem ve anamdan eşitdiyim qeder de bu mene çox tesir edib...... Ve nehayet sen meni bura getirdin.
Daniel: eslinde mence her şeyi 7 yaşında axtarmaq lazımdı. Heyif ki sen heç ne xatırlamırsan, amma men çalışıb seni 7 yaşına geri götürecem.
Sebine: bunun mene kömek edeceyine inanırsınız, Sebine bu sözleri deyerken balaca pişik balalarının şirin mesum baxışı ile baxırdı Daniele. Sanki inanırdı heqiqeten ona kömek eden şexsin yanında olmasına.
Daniel o maviş gözleri ve mirvari tek parıldayan o dişleri ile gülümsemiş Sebineni emin etmişdi.
Daniel: emin ol alınacaq. Amma tek bir şeyi öyrenmeliyem.
Sebine: neyi?
Daniel: atanın öldüyüne eminsen.
Sebine: elbette eminem.
Daniel: atanın qebrin ziyaret edek onda.
Sebine: amma men qebirstanlığı tanımıram.
Daniel: bu nece ola biler axı.
Sebine atamın ölme sebebi qeza keçirmeyimiz idi. Men günlerce koma da qalmışam ve hekimler meni günlerce aylarca xestexanada saxladılar. Heç ne xatırlamırdım. Ayılandan sonra her şeyi öyrensem de meni onun qebrini ziyaret ede bilmedim. Çünki anam heç vaxt atamın mezarının yerini mene söylemedi. Hele de öyrenmeye çalışsam da anam yerini demir.
Daniel: sence anan bunu etmekde haqlıdımı.?
Sebine : anam sadece 7 yaşımda keçirdiyim qezanı xatırlamağımdan qorxur. Bu menim üçün ağır olacağını düşünür.
Daniel: amma mence sen her şeyi unutmaq istediyin üçün unutmusan. Hardasa bir yerlerde her şeyi xatırlayırsan amma üzleşmeyi bacarmırsan, sen bunu bacarmalısan, yoxsa heyatın boyu bunun ezabın çekeceksen.
Sebine: sence men bunu bacararam, üzleşe bilerm.
Daniel: mence sen güclü qızsan. Amma burda bir meqamıda gözden qaçırmamaq lazımdı.

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>