Bölüm 28.

Kamal inana bilmirdi. Neçe aydı axtardığı o qızı axırki tapmışdı. Bir deqiqe bele olsun ağlından çıxmayan hemin arıq, çelimsiz qız indi gözünün qarşısında idi. Bilmirdi ne etsin. Arxasınca getsinmi? Getse ne deyecek? Dünya ise arada gözünden düşen yaşı silirdi. Yanına yaxınlaşan taksini dayandırıb, eyleşdi ve oradan uzaqlaşdı. Kamal heç gözlemirdi onu görmeyi. Neçe müddet idiki "belke bu defe gördüm" düşüncesi ile gedirdi mezarlığa. Amma heç birinde qarşısına çıxmamışdı Dünya. Bu gün ise yene onu görmeyi ümid etsede heç inanmırdıki göre onu. Ve yene gözlerinin qarşısında Dünya çıxıb getmişdi. Peşman idi. Kaş yaxınlaşıb bir şey soruşardım deyirdi içinden. Amma ne deyecekdiki? Ne deye bilerdi? Deyecek sözü olmadığı üçün Dünya yene uçub getmişdi ellerinden.

Dünya gelib eve çatmışdı. Eve girdikde gözlerine inana bilmedi. Seadet xanım ve Yalçın bey oturub çay içirdiler. Seadet xanımın saçları qar kimi ağarmışdı. Çöhresi solmuşdu. Hemçininde Yalçın bey. Dünyanı gören kimi Seadet xanım qarşısına getdi. Dünyanı möhkemce qucaqladı. Dünya seherden beri kövrelmişdi onsuz. İndi Seadet xanım onu dahada kövreltmişdi. Odurki göz yaşlarına hakim ola bilmedi. Seadet xanımda ağlayırdı. Birlikde salona keçdiler. İki aya yaxın müddet idiki Seadet xanım çıxıb getmişdi buralardan. Oğlunun yoxluğuna dayana bilmemişdi bu şeherde. Dünya onların buralardan getdiklerini xeber tutmuşdu. Cesaret edib zeng ede bilmirdi. Ele bilirdi Seadet xanımla danışmaq onun yarasını dahada çox qanadacaq. Amma düşündüyü kimi olmamışdı. Seadet xanımı qucaqladıqda xüsusi bir hüzur gelmişdi içine. Bir müddet söhbet etdiler. Vefa xanım ne qeder tekid etsede axşam yemeyi üçün qalmamışdılar. Artıq getmek vaxtı gelib çatmışdı.

Seadet xanım Dünyanı yeniden bağrına basıb: Sen Pervinimin bize yadigarısan. Ne zaman istesen buyur gel bize. Unutma sen bizim helede gelinimiz, qızımızsan.

Dünya onun elinden öpdü. Pervinin sağlığındada Seadet xanım Dünyanı öz qızı kimi görmüş, öz qızı kimi sevmişdi.

[1] 2 3 ... 5 >>