Eslinde mende acam. Hara gedek?

Damla: Yadında bir defe Aygünle getmişdik e. Yemeklerini çox beyenmişdik. Adı yadımda deyil.

Dünya: Aa he bildim. Gel gedek.

Ümid ve Kamal menzil başına çatmışdılar. Bu Kamalın restoranı idi. Birlikde oturub yemekleri sifariş verdiler. Dünya ve Damlada eyni restorana gelib çatdılar. Mekana daxil olub, Kamalgilin masasından uzaq bir masada oturdular. Kamal Dünyanı görmürdü.

Kamal: De görek nedi derdin?

Ümid: Eh ele danışırsanki men seni tek işim düşende axtarıram?

Kamal: Yox eşi. -deyib güldü.

Ümid: Off yaxşı. Bağ evinin açarı lazımdı.

Kamal: Bax necede tanıyıram seni.

Ümid: Of Kamal. Adamı peşman edirsen. Demedim say.

Kamal: Yaxşı yaxşı esebleşme. Maşındadı açar. Yemeyimizi yeyek, çıxanda de verim.

Ümid: Sağol qardaşım birdenesen.

Kamal: Yene köhne emellerine qayıtmısan?

Ümid gülüb: Men ne edim. Qızlar el çekmirde.

Kamal: He qızlar deyir get ev tap gedek qalaq he?

Ümid ise ele hey gülürdü. Dünya ve Damlada artıq yemeklerini yeyirdiler.

Damla: Necede acmışam.

Dünya: O öküz Ferdi üzünden iki gündü heç ne yemirsen.

Damla Ferdi adını eşidib yene pis olmuşdu.

Dünya: Damiş, bağışla meni amma niye icaze verirsen seni bu qeder incitmesine. Sevgili olan günden ancaq sene qem keder verib.

Damla: Dünya el çeke bilmirem. Onu sevmekden el çeke bilmirem. Olmur bacarmıram. -gözleri yaşla dolmuşdu.

Dünya onun elini tutub: Yaxşı toparla özünü. Yemeyini ye.

Damla: İştahım qaçdı. Gel qalxaq. Kamal ve Ümidde yemeklerini bitirib restorandan çıxdılar.

Kamal maşından açarı götürüb Ümide verdi: Al ama keçen defeki kimi evin altını üstüne çevirme.

Ümid: Baş üste reis!- deyib öz maşınına eyleşib oradan uzaqlaşdı. Dünya ve Damla restorandan çıxırdı. Kamal maşınına eyleşen zaman Dünyanın restorandan çıxdığını gördü. Maşından düşüb süretle onlara yaxınlaşdı. Dünya gülürdü. İlk defe idiki onu gülen görürdü. Qeyri ixtiyari süretle onlara yaxınlaşdı. Bu defe qaçıra bilmezdi

<< 1 2 [3] 4 5 >>