bir sabahı burada açdım. Seher yemeyi, stolun üzerine düzülmüşdü. Uşaqlar acgözlükle qarşılarına, qoyulmuş boşqabdakı yemeyo yeyirdiler. Daha sonra, resm dersi vardı. Artıq dördüncü ildir buradayam ve doğum günümü, çox gözel qeyd edirdiler. Bu yay univeristete qebul üçün erize verecem. İnanıram ki, yaxşı olacaq. Dostlarım da vardı. Bu iller erzinde çoz şey anlamışdım ve görmüşdüm. Ailen eger yoxdursa, sende öz içinde bir yoxluq daşıyırsan her zaman.

17. May 2014 cü il..

Men gözlerim dolmuş halda, deyer verdiyim ve çox sevdiyim müellimlerimle vidalaşıram. Tehsilimi, Yekaterinburq da başa vuracam. Daha sonra ise orada, işlemek kareyera qurmaq haqda düşünürem. Hava limanına qeder bir taksi sifariş vermişdim. Avtomobile eyleşiram, bu çox mertebeli uşaq yurduna son defe baxıram. Burdakı dostlarımı unutmayacam, daima telefon vasitesile elaqe saxlayacağımıza söz vermişdik. Avtomobilin müherriki işe düşür. Men gözlerimden axan yaşları sanki, özümden gizletmeye çalışıram. Teyyareye eyleşdikden sonra, bir neçe deqiqe keçmişdi artıq. Teyyare, uçuş zolağında irrellemeye başladı, ve getdikce doğma şeherden ayrıldım.

Axşam...

Qapı döyüldü, men yerimden qalıxıb qapını açmağa gedirem. Yerde bir qutu vardı, qapını örtüb içeri girirem. Qutunu masanın üzerine qoyuram, açmağa telesirem. Qutudan silah çıxır, dehşete gelirem.Bunun ne demek olduğunu, anlamağa çalışıram. Başqa bir vereq tapıram qutudan orada, kiminse ünvanı yazılmışdı. Penceyimi geyinib tez evden çıxıram. Vereqdeki ünvana çatmağım ise biraz vaxt alacaqdı.

"Gederken yolunu kesen maneeler varsa, ezerek keçmelisen. Çünki bu ümidsizliyi yox edir. "

10. Fevral 2017 ci il..

Men anamın mezarını, ziyaret etmet üçün gelmişdim. Yekaterinburq da, tehsilimin demek olar ki, çox hissesini qurtarmışdım. Menim xoşbextliyim ise qızım Helina idi. Orada aile heyatı qurmuşdum ve Helina dünyaya gelmişdi 3 yaşı vardı qızımın. İndi o kiçik ellerinde bir deste qerenfil tutaraq, nenesinin mezarı üstüne bu qerenfilleri

<< 1 2 3 [4] 5 >>