• Bölüm 29.
•
• Kamal eve gelib çatmışdı. Xüsusi bir sevinc var idi üzünde. Bunu Yasemen xanımda hiss etmişdi.
•
• Yasemen xanım: Oğlum xeyir olsun. Nese xeber almısan deyesen.
•
• Kamal: Xeyirdi ana xeyirdi. Tapdım axırki tapdım.
•
• Yasemen xanım: Neyi tapdın a bala?
•
• Kamal: Dünyanı tapdım.
•
• Yasemen xanım: Dünyanı itirmişdinki?
•
• Kamal gülüb: Anaların en şirini. O dünyanı demirem Dünya- mezarlıqda gördüyüm qız.
•
• Yasemen xanım: Sen helede orda qalmısan?
•
• Kamal: Ana men heç ordan getmişdimki. O günden beri ağlımdadı ele. Neyse ana sonra danışarıq- deyib otağa qalxdı.
• Telefonu götürüb Camala zeng etdi.
Kamal: Alo.
•
• Camal: Alo Kamal qardaşım necesen?
•
• Kamal: Yaxşıyam sağol. Sen necesen?
•
• Camal: Sağol mende yaxşı.
•
• Kamal: Aysu, Fidan necedi?
•
• Camal: Çox sağol hamısı yaxşıdı. Yasemen xala necedi?

Kamal: Oda yaxşıdı şükür. Ses-semirin yox idi. Dedim men zeng edib soruşum.

Camal: He biraz başım qarışıqdı. Vaxtın var bu gün bir çay içek?

Kamal: He elbette var. Daha qardaşım isteyib vaxtım olmasada onun üçün ayıraram.

Camal gülüb: Yaxşı görşerik.

Zaman ve mekanı danışıb telefonu söndürdüler.

Damla otaqda tek başına çox sıxılırdı. Sakitce otaqdan çıxıb Dünyanın otağına daxil oldu. Dünya ise tezece yuxuya gedirdiki qapının sesine oyandı.

Damla: Oy, bağışla oyatdım deyesen.

Dünya: Yox keç gel.

Damla: Otaqda otura bilmedim. Sıxıldım geldim yanına.

Dünya: He yaxşı etdin. - Yatağın kenarına çekilib, eli ile boş yeri gösterdi: Gel sende uzan.

Damla onun yanına uzandı. Her ikisi gözlerini tavana zilleyib nese düşünürdüler.

Damla sessizliyi pozdu: Ne düşünürsen?

Dünya: Bayaq yolda gördüyümüz oğlanı. Qeribe geldi mene.

Damla: He menede.

Dünya: Sen ne düşünürsen?

Damla: Sence?

Dünya: Off Damla. Düşün düşün axırda deli olacaqsan! Besdirde. İndi o kim bilir kimle eylenir. Sen ama..

Damlanın artıq gözleri yaşarmışdı.
Dünya sehv

[1] 2 3 ... 7 >>