yağış,dayanmadan Xezere öpüşünü gönderirdi.Hamının dayanıb özünü denize hökmdar hiss etdiyi hemin qayada indi men, dayanmışdım. İçimde ruhen bir soyuqluq, tenhalıq ve ağırlıq hiss etdirdim.
Sefehcesine uzanan sahil küçesi.....

Men ele bir baxış nöqtesi axtarmağa çalşırdım ki, oradan bu küçe gözüme görünmesin. Astaca evime qeder aparan bu dolaşıq küçede yerimeye davam edib, getdiyim bu üfunetli küçeden sadece öz evime aparmağını xahiş etdim. Yolu getdikce otluqlara, daşlara baxır, ele hey düşünürdüm.Meni düşündüren ise xatirelerdir- zibilliye tullanılan köhne acılar, belkede sevincden küçede söylenilen mahnılar.

Heyete girende yene evvelki kimi yatdığı yerden üstüme şığıyan Alabaş pencesiyle mene salam verib xoşgelmisen deyirdi. Bu zaman qapını açıb bir-birini gözleyib cerge ile gelen ailem, qohumlarım üzüme baxıb yene de Alabaşın onları qabaqladığını gördükde üzlerinde qeribe bir şey sezdim. Uzaqadan geldiyim üçün başımda fırfıra kimi dönen qohumlarım yene de hemişeki kimi meni sanki mengene arasında sıxırdı.Eve giren kimi süfrenin üstüne düzülen boşqablar, çengeller, salfetler, her cür teamlar göz oxşayırdı. Hele eve girende en çox sevdiyim yemeyin qoxusu dörd bir terefi bürümüşdü. Düzdür, acmışdım, susamışdım, yemeye, içmeye ehtiyacım var idi, amma mene lazım olan tek şeyin otağım olduğunu heç kim bilmese de men bilirdim. İnsanları qırmağı bacarmadığım ve sevmediyim üçün qırmadım onları. Eziyyet çekib hazırladıqları növbenöv teamlardan daddım. Yemekden sonra meni söhbete tutan qohumlar and içmişdiler ki, mene imkan vermeyecekler otağıma girmeye .Amma çox keçmemiş onlara yorğun olduğumu, istirahet etmek istediyimi dedim.

Oradan aralandıqda pillekenlerle yuxarı qalxıram,yuxarıda divardan asılmış şüşe güzgüde bir kimsesizin ani görüntüsünü görürem. Saatın kefkiri tıqqıldayır, zamana nezaret edir, temiz ayaqqabılarda olan ayaqlarım pillekenleri bir-bir addlımlayır. Otağıma girirem ,qaranlıq basan otaqda elimi divara gezdirib işığı axtarıram ve bir andaca

[1] 2 3 >>