MENİMSEN
Afaq.Q
Bölüm 4. Heqiqetler.
Her zaman olduğu kimi oyanıb yatağımda oturaq veziyyet alaraq dizlerimi qarnıma doğru çekdim.Üzümde ki,axmaq gülümseme ile hele de dünen yaşananları düşünürdüm.Çox mehriban insanlar idi,dünen daha da deqiq anladım ki,onlar doğurdan da daxili gözelliye önem verirler.İlk defe tanımağıma baxmayaraq,Nezaket xanımın elece de Gülçinin yanında olduqca rahat idim ve bu cür aile ile qarşılaşdığım üçün özümü şanslı hesab edirdim.
Azerin gelişi,telefon meselesi...Hele de düşündükce utancımdan gizlenmeye yer axtarırdım.Onun gülüşü getmirdi gözlerimin önünden.Her zaman sert görünür amma gülümsemenin ona ne qeder yaraşdığını bilseydi her an gülümseyerdi yeqin.
Gülçin qardaşı ile zarafat ederken yene üzü sertleşmişdi.
-Az danış qalx mene çay süz-dediyinde başa düşdüm ki,zarafatı heç sevmir.
Gülçin mene dönerek sualını ünvanlamışdı.
-Senlede bele emr ile danişir?
Bir söz demeyib gülümsemişdim.
-Fikir verme o hemişe eledi-deyib qardaşına dil çıxarmışdı.
Bu anları düşündükce gülüşümü yığa bilmirdim.Dünenki günün her saniyesini xatırlayırdım,yaddaşımın en silinmez küncüne hekk olunmuşdu.
Qerar vermişdik,bu gün görüşecekdik ona göre seher yemeyinden sora hazırlaşmağa başladım.Her zaman olduğum kimi görünmeye üstünlük verirdim amma artıq yaxşı görünmek isteyirdim.Hara gedeceyimizi bilmirdim,ona göre sade geyim seçmişdim.Cins şalvar,qara kofta ve üzerine uzun qara jilet.Kasmetika ile görüntümü tamamlayıb güzgüde özüme baxdım,pis deyildi.Üsyan etmeyin günah olduğunu bilsemde,bezen özümü Allaha üsyan ederken tapırdım,deyesen indi de o anlardan biri idi "Allahım men niye digerleri kimi deyilem"
-Senem telefonun çalır.
Eşitdiyim sese fikirlerimden ayılıb telefona baxdım.Azer idi ve dayanacağa çatdığını bildirib söndürmüşdü.Ayaqqabılarımı geyib aşağı endim "birce Aytenle qarşılaşmayım" deye dualar ederek ireliledim.Azer maşından enib,meni gözleyirdi.Onun da geyimi bugün sadelikden yana idi,cins şalvar ve qara köynek.
-Salam
-Salam

[1] 2 3 ... 5 >>