necesiz?
-Yaxşyam sen?
-Şükür.
Göresen bu adama deyen olmayıbmı ki,biri hal ehval tutduğu zaman nezaket xatirine gülümsemek lazımdı.Sessizce maşına eyleşdim.
-Harasa getmek isteyirsen?
-Ferqi yoxdu.
-Bildiyim qeşeng restoran var,yemekleri de dadlıdı.
Başımı yellemekle yetindim.Yolboyu sakitlik höküm sürürdü,arada men Nezaket xanımı ve Gülçini soruşduğumda çox qısa cavablar vererek susurduq.
Deniz kenarı bir restorana çatıb maşından enerek içeri daxil olduq.Boş masalardan birine eyleşdik,yemek üçün tez idi onun üçün kofe sifariş edib söhbet etmeye başladıq.Daha çox ailemizden danışırdıq.
-Anamın ölümünü tam xatırlamıram,8 yaşım vardı eslinde böyük qız idim niye xatırlamadığmı bilmirem.Tek bir şey yadımdadı,atam üzümü qavrayıb gözlerime baxdı ve "anan artıq yoxdu" dedi.O an burda-elimi üreyimin üstüne qoyub davam etdim-tam burda bir ağrı hiss etdim o ağrını heç unutmuram.
-O ağrını mende bilirem,üstelik men 5 yaşım olmasına baxmayaraq,her anını saniye saniye xatırlayıram.
Bu adam neden behs edirdi Nezaket xanım sağ idi ve yanında idi.
-Amma Ne...Nezaket xanım?-Yene sesim titremiş ve sözlerimi rahat demekde çetinlik çekirdim.
-Atamın ikinci heyat yoldaşıdı.
Çox teccüblenmişdim,sözün esl menasında şok olmuşdum.Nezaket xanım danışdıqca sanki öz doğma oğlundan behs edirdi ve onun aile qurub xoşbext yaşaması üçün elinden geleni edirdi.Seadet xala elece de Nezaket xanım kimi yaxşı insanların var olduğnu bilmek gözel hiss idi.
-Bes doğma ananız?
Üzüme baxdı...Gözlerinde derin bir nifret ve qezeb vardı.
-Getdi...Çox ağladım amma getdi...Yağış yağırdı...Amma yenede getdi.
-Niye getdi?
-Başqasına aşiq olubmuş-üzünde ele bir ifade vardı ki,en sevdiyi oyuncağını başqası almış körpenin baxışı kimi,meyusluq ve qezeb.
Susub qalmışdım,ne demeli olduğumu bilmirdim.O,da meni kimi anasızlığı yaşayıb,bunu düşündükce çox pis olurdum,anasızlığı yaşamayan bilmez bu ağrını.O an anladım ki,Azerin bu "buz parçası" görüntüsünün esas sebeblerinden biri qelbin de yatan

<< 1 [2] 3 4 5 >>