Bir ölke düşündüm renensansa uğramamış cinayetlerin qanuni olduğu xaos tutqunu bir ölke geceleri xain,seherleri aciz olan bir ölke...
Anaların çığıraraq ağladığı bir ölke gülüş, sesinin heç eşidilmediyi bir ölke, kim ne deyir desin amma heç bir acı övladının cesedi üzerinde ağlayan ananın göz yaşları qeder kederli ola bilmez.. Yırtılmış cesedlerle dolu bir ölke, Üçüncü dünya ölkesi, Diktatoru var, esir düşmüş xalqı salamlayır...

Bir xeyanet düşündüm.. Qırıq mermerden üreyi, edam vereqesine bükülmüş vicdanı, Nalesi qulaqlarımı kar eden, sevgisi gözlerimi kor eden xeyanet, üreyimi kövrelden bir sevgi, tarix oxuyan şagirdin esrler önce yaşamış bir şaha vurulması qeder qeribe ve saf bir sevgi ve ya xeyanet...

Bir qadın düşündüm.. hüzüne qerq olmuş ala gözleri, küleyin üzüne tökdüyü tünd xına rengli saçları, ince beli, zerif elleri, heç kimin duya bilmediyi qeder tenha,her kesin anlamayacağı qeder qürurlu, kişilerin hesretle izlediyi, bezeksiz, baxımsız amma çox gözel bir qadın.. İçinde fırtınalar qopan susqun, sözlerle deyil gözleri ile danışan, illerin yorğunluğu üzerine çökmesine reğmen dimdik duran bir qadın..

Bir ölüm düşündüm, esrler önce yaşanmış bir ölüm. Hamının susqunluğla izlediyi bir ölüm. Qebirlerinde başdaşı olmayan bir qebirstanlıq - Menim üreyim ah ölüm, bir gün sen de öleceksen qelbimde bilirem amma sene başdaşı hazırladacam, üzerine yaşadığın illeri yox, yaşamadığın illeri yazdıracam. Menden neçe yüzillikler uzaqda olduğunu xatirlamaq üçün. Ey Şahi sultan! Sene son defe bunu söylemek isterdim. Seni heç bir vaxt, heç bir zaman görmeyecek qeder şanssız. Sene olan reğbetimi her gün içimde böyüdecek qeder vefalıyam!

Bir kişi düşündüm.. Baxışları hesret dolu, gözleri gözlerimin veteni, sözleri böyük sevgi romanımın ilk misraları, her sözü menim üçün qanun olan bir kişi. Qarşısında heyecandan dilimin tutulacağı, ömrümün axırına qeder seve bileceyim, her gün eve qayıdışında sevinc hissiyle qarşılayacağım bir kişi..

Ey böyük hökümdar, böyük

[1] 2 >>