gözleyirem.
Her zamanki kimi sözünü deyib söndürmüşdü.İndi ne edecekdim? Nedense içimde qorxu yaranmışdı,sanki danışmaqdan, eşideceklerimden qorxurdum.
Hazırlaşıb Seadet xalaya hara gedeceyimi bildirdikden sonra evden çıxdım.Dayanacağa doğru addımladıqca yaşananlar film lenti kimi gözlerimin önünden keçirdi.Göresen ne danışacaqdı? Yeqin ki bu münasibeti sonlandırmaq isteyecek,düşündükce içim sıxılırdı.Dayanacağa çatdığımda,Azerin maşına söykenib gözlediyini gördüm,perişan görüntüsü düşündüklerimi tesdiqleyirdi.Her zaman seliqeli olan adam,indi dağınıq saçları ve seliqesiz geyimi ile diqqet çekirdi.Onun bu halına meyus olsam da hislerimi cilovlayıb yaxınlaşdım.
-Salam,
-Salam necesen?
-Yaxşıyam siz...Yeni sen?
-Bilmirem...Maşına keçek hava soyuqdu.
Keçib maşına eyleşdik,içkili olduğu her halından belli idi...Yene sessizlik idi,heç sevmirdim bu sessizliyi sanki olacaqların xeberçisi idi.
-Senem men ne deyim,söze ilk haradan başlayım bilmirem.
Nehayet ki,Azer sessizliyi pozub söze başlamışdı.
-Başından başla.
Yene dilimi dinc qoya bilmeyib dillenmişdim.Ba
şımı eyib barmaqlarımla oynayırdım,o ise sükanı sıxırdı.Üzüne baxmasam da gerginliyini hiss edirdim.
-Keçen gün yaşanalar üçün üzr isteyirem,men donmuşdum sanki seni qoruya bilmedim.
-Ona göre de onlar meni istedikleri kimi tehqir ede bildiler.
-Meni bağışlamayacağını bilirem.İnan mene günlerdir özüme gele bilmirem.
-Bunun üçün zamana,onların mene dediklerini hezm etmeye ehtyacım var.
-Başqalarının senin haqqında,xarici görünüşün haqqında dedikleri mene maraqlı deyil...O gün bacara bilmedim amma bundan sonra seni qoruyacağımdan emin ola bilersen.
-Bes mezarlıqda dediklerin?
-Onlar menim düşüncemdi...Menim uşaqlığıma dair xatırladığım tek şey,anamın gedişidi.Anam gözel qadın idi,atam her zaman gözel qadınlar sadiq qalmağı bacarmır deyirdi.İlk başlar da bu mene absurd fikir kimi gelirdi.Daha sonra universitet zamanı Efsane ile tanış oldum,onu tanıdıqca atam yanılır,bütün qadınlar esasen de gözel

<< 1 2 [3] 4 5 >>