Tolstoyun...Tekebbür yixdi evimizi..

---- ....yaşın üste yaş geldikce...İllerin tozu üzerine hopduqca...senden bir şeyler azalır ya...?qorxudurmu seni qocalıq?...İndiye kimi yaşım artdıqca sevinerdim...axı "böyüyürdüm”...böyümek yaşla deyil...yaşadıqların ne qeder ağırlaşarsa o qeder böyüyersen...men 5 il önceden böyümüş imişem....sonrası yalnız reqemler deyişirdi... yaş 20...ve men neinki böyümek...yaşlandığımı düşünürem...20den sonrası 30a doğru çox süretle irelileyir...dayanmadan...esas bu illerdi mence....bu müddetde heyatın üçün,özün ve geleceyin üçün bir şey etdin etdin...yoxsa burax getsin...bu heyat senin deyil....

Yoo bir uşaq gezmeye başlayanda evvelce imekleyir..sonra yıxılır birinci yıxılmada ağlayır sonrakılada artıq Gülür))Yeni vecine olmur...ve yaxudda elinin bir barmağı qanayır sona üstün qabıq bağlayır ama hemin hisse o birilere nisbeten daha berk olur..heyatin menası budu..İnsanoğlu lenetlenmişdi....biz melek deyilik neinki şeytan..

---- bir gün öz heyatını yazıya töksen...bir kitab yazsan...adı ne olardı?...heyatını qısaca nece ifade ederdin...

Bir kitab yazsaydım adın Uşaqlığın Tanısı...qoyardım..çünki uşaq olanda çox sevirdim çox...ancaq böyüdük...ve Tanri elini üzür bizden get gede..ve sonda heç vecinede olmur kim bize lazimdi ya yox...verdiyini tez alır...Biz ki Tanrini çox sevmişdik...heç bele bir şey yazardım...Bir yaz gününde ağladım ve doğuldum...bir qış günüde öldüm ve ağlatdim...300 il sonra bir toz olub tapdaq altda qaldim...bax budu insan heyatı her şey deyersizdi....heç neyin deyeri yoxdu

---- Tanrıya qarşı üsyanlar....herçendki Rebbim üsyan edenleri sevmir...çünki insan varlığı her arzuolunmaz şeraitde günahı özünde,etrafında axtarmaz...

Bizim yaradılmağımız özü bele bir günahdı...bu dünyada ne tebiidirse o günahdı...Biz doğulanda Zaradan pencekle doğulmadıq...çılpaq gönderdi Tanrı bizi...ama burda brend üzerinde qırğin düşdü...men çox axtarıram herden bu kiçik beynimle ki Bes Tanrı hara baxır...çox derine

<< 1 2 [3] 4 >>