MENİMSEN
Afaq.Q
Bölüm 7 . Yeni qerar.
Ağır addımlarla eve qalxıb,birbaşa otağıma keçerek qapını bağladım.Heç ne düşünmek istmirdim sadece yatmaq ve oyandığımda bütün yaşadıqlarımı,bu gece eşitdiklerimi unutmuş olmaq isteyirdim.Telefonun dayanmadan çalması ile özümü ele alıb qulağıma yaxınlaşdırdım.
-Alo,
-Can alo.
-Dayı...
Dayımın sesini eşitmeyim ile gözlerimin dolmağı bir oldu.Dayım bu heyatda meni canı qeder seven,atamdan sonra belke de ikinci kişi idi.Yatağa oturub ağlamamaq üçün özümü sıxırdım.
-Necesen menim Çiçek balam?
Dayımın sözü üzümde tebessüm yaratmışdı.Uşaq
lıqdan ana qohumlarım meni Çiçek deye çağırırdılar çünki anam adımı Çiçek qoymaq istemiş lakin atamın isteyi ile,nenesinin adı olan Senemi qoyublar.Buna baxmayaraq ana qohumlarımın meni hele de Çiçek çağırmaları mene xoş gelirdi çünki o ad anamdan yadigar idi.
-Dayı men yaxşıyam siz necesiz?
-Sabah yanında ola bilmyecem,buna göre üzülürem.
Dayım müalice üçün ölke xaricinde idi.
-Esas sizin sağlığınızdı dayı,mende çox isterdim yanımda olasız amma ne edek? Qismet.
-Çiçek balam,sen bacımın yadigarısan.Eminem ki,Şahnaz(anam) yaşasaydı bugün çox xoşbext olardı çünki onun Çiçeyi evlilik yolunda ilk adımını atır.İndi yeqin ki,anan xoşbextliyini görür ve ruhu şaddır.Menimde içim rahatdı,Afiq oğlanın ailesi haqqında danışdı,yaxşı aile olduqlarını dedi.Senden yana heç şübhem yoxdu,bilirem ki getdiyin yerde sevgi qazanacaqsan.Söz verirem toyuna kimi sağalıb yanında olacam,onsuz şad xeberini eşidib daha da gümrahlaşdım. Xoşbext ol Çiçek balam.
-Sağolun dayı
Zorla sözümü deyib telefonu söndürdüm ve günlerdir içimde yığılıb qalan göz yaşlarımı serbest buraxdım.Hönkürerek içimde yığılıb qalan esebi,ağrı acını çöle atmağa çalırdım.Bir saata yaxın vaxt ötmüşdü ve men nehayet ki,sakitleşmeyi bacarmışdım.İndi ne edecekdim? Bu işi nece leğv edecekdim? Bir yandan Azerin sözleri,bir yandan dayımın dedikleri sanki,bir teleye düşmüşdüm xilas ola bilmirdim.Çırpındıqca daha da derine batırdım.Bir qerara

[1] 2 3 ... 5 >>