varmalı idim çünki sabah nişanım olacaqdı.Leğv etsem,atamı çox üzecekdim,eyni anda dayımıda.Evlens
em,meni sevmeyen bir adamla nece yaşayacaqdım.Ne edecem? Ne edecem? Deli kimi otağın içinde o baş bu baş gezinmeye başladım.Bu an Aytenin sözlerini xatırlamışdım, "özüne aşiq etmeyi bacaracaqsan" demişdi.Doğurdan bunu bacara bilerdim? Bundan emin deyildim hem de heç emin deyildim çünki özümde Azere qarşı heçne hiss etmirdim.Bu işi ele bu gün bitirmeli idim.Saat gec idi,buna baxmayaraq atamla danışmalı idim,sabah daha da gec olardı.Otaqdan çıxdığım da atamla Seadet xalanın hele yatmadıqlarını ve metbexde asta sesle danışdıqlarını eşitdim.İçeri keçmek isterken atamın cümlesini eşitdim.
-Bax Seadet Senemin bunlardan xeberi olmasın.
Menim neden xeberim olmayacaqdı ki.Qapıya yanaşıb dinlemeye başladım.
-Narahat olma bilmeyecek.
-O ev mene atamdan qalmış tek yadigar idi.Senem bunu bilir,satdığımı öyrense çox üzülecek.
-Heç olmasa nişanı yola vere bilek,toyu onlar etmek isteyir.
-Bu pul nişanı rahatca temin edecek,toy meselesinde ise heç içime sinmese de razılaşmağa.
-Sıxma üreyini Afiq esas qızımız xoşbext olsun.
-Seher Azer zeng vurmuşdu,çox medeni oğlandı.Qızım o cür oğlana qismet olduğu üçün çox şadam.
Elimi ağzıma tutub otağa keçdim ve qapını örtüb ele olduğum yere çökdüm.Atam rayonda olan ata yadigarı evi satıb sırf mene,menim xoşbextliyime göre.Men ise gedib herşeyi leğv et deyecekdim hem de ne üçün? Zeifliyim ucbatından.Men ki her şeyin öhdesinden gelecek güce sahib olduğumu bilirdim.Yox bu men deyildim,bele sessiz qalmayacaqdım.Azer buz dağı idi ise men de güneşi olub onu eridecekdim.Hem ona söz vermişdim,ona her şeyin insanın üreyinden asılı olduğunu gösterecekdim.İndi ise yatmalı idim çünki sabah nişanım olacaqdı.
Axşamkı çetin geceden sonra,evdeki ses küye gücle yerimden qalxıb otaqdan çıxdım.Rayondan qohumlarımız gelmişdi,daha doğrusu Şemkir bize yerimişdi.Çoxunun sırf maraqdan geldiyini yaxşı bilirdim.İndi onların tek düşüncesi "Senem kime ere

<< 1 [2] 3 4 5 >>