yetirmişdiler.M
akyajla deyişmişdim,gözel olmasada yaxşı demek olardı.
Sürücü geldiyinde işçilere teşekkür edib maşına eyleşdik.Yol boyu fikrim Azerin yanında idi,göresen beyenecekmi? Meni görende reaksiyası ne olacaq?
Düşünceler içerisinde eve çatmışdım.Ev ele bil mehelle meydanı idi,ağız deyenin qulağı eşitmirdi.Guc bela otağı boşaldıb donumu geydim ve şeklimi çekib dayıma gönderdim.Bu an ona çox ehtyacım vardı,düzdü ana qohumlarım orda olacaqdı ama dayım başqa idi.Telefon çaldığında açıb yavaşca qulağıma apardım.
-Dayı...
-Can dayı.Çiçek balam ne gözel olmusan
Dayımın sesinde kövrekliyi hiss etdiyimde göz yaşlarımı tuta bilmiyib serbest buraxmışdım.
-Ağlama...
-Dayı ne olar tez yaxşılanıb gelin,yanımda olmağınıza ehtiyacım var.
-Yaxşı Çiçek balam...Sen ağlama söz verirem gelecem.
Telefonu söndürüb özüme nezer yetirdim,geydiy
im don,saçım,makyajım.Men ne edirdim? Biraz sonra meni sevmeyen biri ile nişanlanacaqdım
,bunun geri dönüşü yox idi.Bedenimi bir qorxu sardı...Qorxurdum...O an deli kimi qorxurdum.Azerin qelbine heç vaxt gire bilmemekden,sevilmeyin ne olduğunu bilmemekden...
-Senem hazırsan? Gele bilerik?
Üz gözümü silib,özümü ele almağa çalışaraq qapını açdım.
Qızlar içeri keçib meni dövreye aldılar.
-Senem donun çox gözeldi,inanmazdım bele zövqün var.
Bibim qızı iyneli söz demeseydi yeqin ki,geceler gözüne yuxu getmezdi.
-Azer alıb gönderib,menim üçün
Son sözümü xüsusi vurğulamağım özüme gülmeli gelmişdi,oyuncağını menimseyen uşaq kimi...
Siqnal seslerinden oğlan terefinin geldiyi melum olmuş,meni de heyecan bürümüşdü.
Azer elinde güllerle içeri daxil olduğunda gözlerimi çeke bilmirdim,çox yaraşıqlı idi,geydiyi kastyumu,seliqeli saçları,xefif tüklü üzü...Heqiqeten çox yaraşığlı görünürdü.Gülleri mene verib yanıma keçdi,men ise öz növbemde onun qolundan tutdum.Evden çıxıb mekana doğru yol aldıq.Yol boyu sessizlik höküm sürürdü.Azer ele dururdu ele bil,zorla tutram indi qaçacaq.Onun bu halını gördükce meni gülmek tuturdu,ağlamalı halıma

<< 1 2 3 [4] 5 >>