Axtarmaq yorur insanı. Tez yaşamaq heç neye deymir. Süretli yaşam süren insanların, ölerken peşman olacaqlarına şüphem yoxdur. Axı ne qeder olar bu heyatda axtarmaq. Xoşbextliyi, kederi axtarmaq ve sonra onu taparken, ovuclarından bir anda sürüşüb düşmesini izlemek. Hemin zaman güzgüye baxıb, sadece özüne gülmek lazımdır. İnanma, kimler xoşbextlikden ve ya kederden danışırsa inanma. Dinle, hörmetsizlik olmasın deye. Amma qetiyyen inanma. Çünki daimi bir xoşbextlik yoxdur. Keder de eledir. Onlar öz yerlerini deyişerek gelib-gedirler. Hetta intihar bele etmiş olurlar. Ancaq ikisi de öle bilmirler. Ele ona göre de xoşbextlik ve keder gelib-gederek bizlere ezab verirler. Öz aralarında yerlerini deyişerek bize her zaman ezab verecekler. Ona göre de axtarma. Bu heyatda daimi heç ne yoxdur.
Düzdür, yorulduğumu hiss edirem. Razıyam seninle. Bunlar çox insanlarda olur. Amma bu da keçir, her şey keçib getdiyi kimi. Ve yaxud da insanların arxaya dönüb getmesi kimi. Qeribedir, bir qadın seversen çıxıb geder. Bir heyvanı oxşayaraq onu ezizleyersen, o da geder. Akvariumda bir balığa baxarsan, seheri gün ise ölerek seni terk etmiş olduğunu görersen. Sevdiyin bir bitki baxçanda olar, günün birinde de o da solub geder. Bu şeherde hamı gedir. Getmeyen, sadece xatirelerdir. Getmeyen, ancaq düşüncelerdir. Hansı yere cehennem olursan ol, xatirelerini, düşüncelerini hiss ederek daşıyacaqsan. Deyişen heç ne yoxdur. Her kes gedecek ve sene qalan sadece foto şekiller olacaq. Amma onlara ne sarılmaq olur, ne de ki, öperek hiss etmek. Onlara sadece baxıb, ağlamaq olur. Ya da dodaqlarına gic bir gülümseme qondurmaq. Bundan başqa heç bir işe yaramırlar. Bes sen ne işe yarayırsan? Axtarmaqdan savayı. Ay da bir defe bu sualı özüne ver. İnsan öz-özüne sual vermeyi bacarmalıdır. Daha durub xoşbextliyi axtarmaqla olmur. Qarnım toxdur. Xoşbextliyi istemeyecek qeder uzağam. İnsan qadınını bir ömür boyunca sevmek ister. Deyesen ele birisini tapmaq lazımdır ki, getmeyi bacarmasın. Amma mümkün deyil.

[1] 2 >>